Tribünler yine “şehitler ölmez” diyor ama maçlar da düzen de aynen sürüyor. Oysa statlarda talep edilen tek şey barış olmalı. Bu ülke çocuklarının, insanlarının manasız bir savaşta namluların önüne neden atıldığı sorgulanmalı. Her karşılaşmanın ardından maçı şehitlere armağan etmenin anlamı yok. Böylesi mutsuz bir ortamda futbol seyretmenin de yorumlamanın da bir anlamı yok ama futbola ve futbolsevere saygımdan göreve devam.

Uyumlu ve dengeli olmak
Şenol Güneş, Quaresma’yı yedek kulübesine çekerek başladı maça. Çünkü uyumlu ve dengeli bir takım olan Başakşehir’e üstünlük sağlamak için onlardan daha uyumlu ve dengeli olmak gerekiyordu. Orta sahada Atiba, Oğuzhan ile Sosa’yı aynı anda kullanarak topa ve oyuna egemen olmayı amaçlamıştı Güneş. Bunda da başarılı oldu. Başakşehir ise on sekiz üzerinde kademeli bir şekilde Beşiktaş ataklarını öldürmeye çalıştı. Kartal bu kademeli defansı önce kısa paslarla delmeyi denedi. Oysa yapılması gereken uzaktan şut atarak rakip defansı aşmaktı. Nitekim Gomez 15’te üstelik markaj altındayken denedi bunu ve ününe uygun bir gol attı. Başakşehir her şeyi iyi yapıyor ne var ki gol için çözüm üretemiyor. Ayrıca Beşiktaş’ın öndeki baskısına da boyun eğdi. İkinci devre Güneş, Oğuzhan’ın yerine Necip’i aldı. Daha sonra da Quaresma’yı.
Bu dakikalarda Gökhan Töre’nin kritik pas hataları olmasa Siyah-Beyazlılar ikinci gole çok daha çabuk ulaşabilirdi. Ama aynı Gökhan 62’de hızlı kontraatakla topu Gomez’e uzatınca, Alman futbolcu da yine sert ve düzgün vurunca Kartal farkı ikiye çıkardı. Başakşehir’in de ümitlerini bitirdi. Sonra fark daha da açılabilirdi.
75’te Quaresma’nın ender isabetli pasına uzattığı kafa da başarılı olmayınca hattrick’ten oldu Gomez. Son yirmi beş dakika karşılaşmanın en hareketli bölümüydü. Her iki takım da pozisyon buldu bu dakikalarda. Bunun dışında tekdüze bir maç izledik. Ya da benim ruh halim böyleydi.