Spor birlikte çalışmak, birlikte yarışmak ve farklılıklarla birlikte yaşamak demekti. Yani sportmenlik diye bir şey vardı; Türkçesiyle efendilik. Ama şimdi efendilik yerini nefrete bıraktı. Üstelik nefret sürekli yeniden üretiliyor ve besleniyor.

Birçok nedeni var bunun. Ama en belirgini futbolun giderek daha fazla rant kaynağı haline dönüşmesi. Futbola mafyanın, kara para aklayıcılarının, açık-gizli örgütlenmelerin ve de siyasilerin sızması… Futbolu yönetme, şekillendirme çabaları… Artan rantla birlikte türedi zenginlerin rahatça at oynattığı bir alana dönüşmesi. Yani rant sistemiyle nefret paralel yürüyor artık.

GÜÇ ZEHİRLENMESİ

Bir yerlerden güç alan, sırtını bir yerlere dayayan her şeyi yapabileceğini sanıyor. Nefret giderek şiddete dönüşüyor. Ayrıca sadece fiziki şiddet yok ki, sözlü şiddet de var. Baksanıza Adana Demirspor başkanının galip gelemediği bir maçın ardından ettiği ağır laflara. Laflarla birlikte ev sahibi olduğu bir alanda yaptığı hareketlere. Futboldaki FETÖ’cülerden şikâyet ediyor mesela. Çok ciddi bir suçlama bu. Öyleyse neden bu konudaki bilgilerini savcılıkla paylaşmamış bugüne kadar? Golü verilmeyince mi öğrenmiş tüm bunları?

Üstelik maçın hakemi Ali Şansalan ve yardımcı Mehmet Kısal, Balotelli’nin hareketlerinin cezasız kalması dışında neredeyse kusursuz bir maç yönetmişken. Bu arada biz maçtaki ofsaytı, penaltıyı filan konuşurken çok vahim bir olayı es geçmiyor muyuz?

Beşiktaş kalecisi Ersin’in kafasına yediği yabancı maddelerle kalesini korumaya çalışması ve ancak top dışarı çıktıktan sonra kendini yere bırakması olayını. İnsanların ilgisini çekmek için illa gözünün kör olması mı gerekiyor? Ya sakatlanıp oyundan çıkan Rıdvan’a yerdeyken rakip oyuncunun bağırıp çağırması?

NE SEVGİ NE SPOR

Evet, nefret şiddete dönüşüyor ama kimsenin umursadığı da yok. Bu dönüşümün nedeni futbolun artık çok büyük para, ün ve güç kaynağı olması. Mourinho bile “Futbol bizim sevdiğimiz spor olmaktan çıktı” diyorsa… Eskiden statlara bile alınmayacak adamlar futbolu satın alıyorsa… Daha ne olsun?