Bugün Yunanistan’da “yetmez ama evet”çilerle “hayır”cıların kapışacağı bir referandum yapılıyor. Aslında SYRİZA’nın Avrupa’nın vahşi kapitalistleriyle pazarlığı sürdürme niyetinin bir ifadesi olan “hayır” gerçek anlamda bir kafa tutma değildir ama “evet”çilerin tam ve hemen teslimiyeti savundukları ortada.
Halkın muhafazakârlara, sosyal demokratlara birikmiş tepkisinin, düzene isyanının sonucuydu SYRİZA’nın iktidara gelişi. Ama tepki ile yeni iktidar arasında tam bir çakışma, paralellik yoktu. Geniş bir yelpazeden oluşan SYRİZA sağcı bir partiyle koalisyon kurdu; KKE’den ayrılma “karizmatik” lideriyle AB’nin sivri dişli politikacılarının karşısına geçti.

***

Avrupa’nın neoliberal sisteme sıkıca bağlı politikacılarının “hayat alanları”nda bırakın solu, en küçük belirtisini bile görmek istemediğini bilenler SYRİZA’nın başına gelenlere şaşmadılar. SYRİZA’yı slogan düzeyinde yerden yere vuranlarla bu partinin başına gelenleri analize tabi tutan, politikalarını eleştirenleri birbirinden ayırmakta yarar var. Daha önemlisi, Yunan halkının düzene sert tepkisi ile bu parti arasındaki uyumsuzluğu iyi görmek gerekiyor.

***

Aslına bakarsanız “evet” de “hayır” da Yunan halkının SYRİZA’yı iktidara getiren radikal iradesini yansıtmayacak. Çünkü Yunan halkının sistemi sorgulayan duruşu ile SYRİZA’nın “idare-i maslahatçı” politikaları çelişiyor. İlk başlardaki Yunan halkını, hatta Türkiye’deki solu, sosyalistleri umutlandıran söylem, geri çekilmelerle eridi. Geriye kalan, acı ama gerçekten yararlı bir ders oldu. O ders Korkut Boratav Hoca’nın referandumu irdeleyen Sendika.Org sitesinde okuduğum yazısında belirttiği gibidir: “Referandum sonuçları ne olursa olsun, SYRİZA minimum hedeflerine dahi ulaşamamış olacaktır. Yine de altı aylık mücadelesi, en azından emperyalizmin gaddar, paragöz ve çirkin özünü, içyüzünü bir kez daha teşhir etmiştir.”

***

Bu sonuç Dünya Bankası kökenli, “sonradan muhalif” Stiglitz’in itiraflarına da yansıyor. Stiglitz, 29 Haziran’da Guardian’da yayımlanan makalesinde “meselenin para olmadığını, Yunanistan’ın dize getirilmek istendiğini, demokrasinin antitezi sahneye konarak Avrupalı liderlerin solcu SYRİZA hükümetini bitirmeye çalıştığını” yazdı. Bitirebilirler mi? Evet bitirebilirler.
Ama bitiremeyecekleri başka bir şey var. Yıllardır süren kriz neoliberallerin can havliyle sistemlerine sarılması sonucunu doğurdu. Başka çareleri de yoktu. Ama anlaşılıyor ki, sistemden ve onları sürekli yokuşa süren liberallerden sıtkı sıyrılmış halkların çaresizliğinin de sonu geliyor.

***

“Evet”lerin, “yetmez ama evet”lerin, ehven-i şeri seçen “liberal sol” “hayır”ların sonu yakındır. Arkadaşlar soruyor; “Neden her yazıda liberallere takıyorsun, başka derdin yok mu?” Doğrusunu isterseniz en büyük hasım kapitalizmdir; onun güleç yüzlü avukatları da döne döne başları dönmüş, her renge girebilen, ikna gücü yüksek liberallerdir. Onlarla nerede olurlarsa olsunlar tartışmak yaşamsaldır.
Nedeni budur takıntımın; yoksa severim aslında muhteremleri!