\n\n\n

Duygularımızın kördüğüm olduğu akşamlarda, yaşamı düşünürsünüz, çocuklarımızın geleceğini...

Savaş değil barış istersiniz!

Kurtuluş Savaşı’ndan söz edersiniz, Nâzım Hikmet’ten, 30 Ağustos zaferinden, tam bağımsızlıktan, Mustafa Kemal Atatürk’ten...

Bakarsınız birileri çıkar ortaya, yurtseverliğin ne olduğunu bilmeden, emperyalizmin örümcek ağı gibi yoksul halkların çevresini sardığını görmezden gelip, bağırıp çağırır:

“Vay dinsizler vay!”

İçiniz ürperir, donup kalırsınız...

30 Ağustos, 1 Eylül Dünya Barış Günü, halkların kardeşliği, örgütlü toplum, sendikal hak ve özgürlükler, demokrasi, insan hakları onları pek ilgilendirmez...

Cehaletin batağında yaşamayı severler!

Akan kandan beslenirler, özgürlük masalları anlatırlar...

Yaşam nedir bilmezler!

Bayrağa sarılı tabutlar... “Şehitler ölmez vatan bölünmez” diyenler...

Ve dün sabah uyandığımda yine şehit haberiyle sarsıldık. Bu kez PKK Beytüşşebap’ı vurmuştu. 10 güvenlik görevlisi (asker ve polis) şehit düşmüş, 21 terörist öldürülmüştü.

Bu işin sonu nereye varacaktı?

ABD emperyalizmi yapacağını yapıyor, olan Türk ve Kürt çocuklarına oluyordu.

Sonu bilinmeyen bir savaş...

***

Siz istediğiniz kadar “Vatan bölünmez” deyin, istediğiniz kadar “Kandil’e Türk bayrağını dikelim” diye seslenin, iş işten geçti, geçiyor zaten...

Bir duygusal kopuş başlıyor, güzelim yurdumun tümlüğü elimizden kaçıyor.

Oysa şehit düşenler, öldürülenler bu ülkenin yoksul halkının çocuklarıdır.

Bir avuç yurtsever, şehit anaları, babaları yavaş yavaş seslerini yükseltmeye başladı:

“Bu kıyım bitsin, akan kan dursun, barış gelsin...”

Kan gölünden hem PKK beslenir hem birileri...

30 Ağustos bir zaferdi, uygarlığa açılan bir pencere...

Ne zaferi kutlayabildik ne de barışı içimize sindirdik.

Ulusal çıkarlarımızı NATO’ya bağladık, ABD emperyalizminin oyuncağı olduk.

Bakın, Suriye konusunda tek başımıza kaldık...

Libya’yı vuran şahin Faransa’ya bakın, Almanya’ya, Irak’ı işgal eden İngiltere’ye ve ABD’ye...

Malatya’dan kalkan askeri uçağımız Lazkiye açıklarından vuruldu mu yoksa alçaktan uçarken, atılan füzeden kaçarken kanadı denize değip, bir süre sonra Akdeniz’in derin sularına mı gömüldü?

Suriye açıklama yapmıştı:

“Karasularımıza girdiği için vurduk...”

Doğru muydu?

Radar üslerinden hiçbir bilgi kamuoyuna aktarıldı mı?

Ben duymadım!

Sıradan yurttaşların ağızlarında şehir efsaneleri...

***

30 Ağustos Zaferi’ni,1 Eylül Dünya Barış Günü’nü önemsemeyen bir siyasal iktidar var...

Nâzım Hikmet ne diyor 30 Ağustos Zaferi’ne ilişkin:

“Bu zafer sadece Türklerin değil, insanlığın zaferidir...”

Savaş isteyenler, yaşadığımız coğrafyanın dağlarını, ovalarını, koylarını, büklerini satanların savunucuları, 40 yıl önce emperyalizme başkaldıran 68 gençliğinin yanında olmayarak, ABD deniz piyadelerini koruyup şöyle diyorlardı:

“Komünistler Moskova’ya!”

Bugün ise “Savaşa hayır” diyenlere, 30 Ağustos’a sahip çıkanlara şöyle karşı çıkıyorlar:

“Dinsizler!”

Ben bunları tanırım, Irak’ın işgalinde masum sivilleri öldürdüklerinde...

O zaman ne diyorlardı:

“Saddam gidecek, demokrasi gelecek!”

Vicdansızlar...

***

Kaygılarım giderek artıyor ama umutsuz değilim...

Şafağı bekliyorum bir kıyı kasabasında...

Hatay’da neler olup bittiğini orada yaşayan insanlara sorun.

Umutları, duyguları, özlemleri yitmiş...

Suriye’deki iç savaşın Türkiye’ye sıçramasından korkuyorlar...

Hakkâri, Şemdinli, Yüksekova...

Eli kanlı bir silahlı örgüt, iki arada bir derede kalmış Kürt yurttaşlarımız, onların çocukları...

Onlara ABD emperyalizminin PKK’yi nasıl kullandığını anlatmamız gerekir.

20 bin, 30 bin çocuğumuzu kara toprağa verdik...

Çok acılar yaşadık, ölümler gördük.

Bu işin sonu yok!

Halkların kardeşliği, örgütlü toplum...

Başka seçeneğimiz yok beyler, paşalar, yandaşlar...

Yok! Yok! Yok!

\n\n