Yıllar öncesinden hatırlarım; gazetelerde ha bire, “bilmem kim Holywood’da patlayacak” türünden haberler çıkardı.

Efendim, ünlü bir oyuncumuz Amerikan sineması tarafından keşfedilmiş, orada bir film çevirecekmiş.

Ya da aynı şey ünlü bir şarkıcı için ortaya atılır, yeni yapacağı İngilizce kasedin hazırlıkları anlatılırdı.

Tabii klasik müzikteki birkaç isim dışında ne Holywood’da patlayan olur ne de Amerika müzik listelerini altüst eden şarkıcı...

Bunlar olmaz ama ismi geçenlerin buradaki işleri açılır.

Yani bunlar aslında “oraya” değil, “buraya” yönelik stratejilerdir.

Çünkü yurtdışında kabul görmek bizim için her zaman çok önemlidir.

İster doktor olsun ister şarkıcı, ister oyuncu fark etmez, yurtdışından icazet aldı mı tamamdır...

***

Kendi tarihimiz, coğrafyamız hatta bugün olup bitenler hakkında bile burada değil de orada yazılanlar her zaman daha ciddiye alınan referanslar oluyor.

Burnumuzun dibindeki ülkelerle ilgili haberlere biz muhabir gönderip onun görüşlerini almaktansa ta bilmem nereden gelen yabancı haber ajanslarına güvenip onlardan öğrenmeyi tercih ediyoruz.

Geçenlerde ünlü yöneticilerimize ve patronlara ne okudukları sorulmuş, büyük çoğunluğu yabancı dilde kitapları okuyorlarmış.

Burada doğru dürüst Türkçe tonlamayı öğretecek elli tane hoca varken Amerika’ya tiyatro “work shop”larına koşturan oyuncular geldi aklıma...

***

Politikacılar için de durum çok farklı değil.

Onlar da kimi zaman orada konuşuyor, ama aslında doğrudan buraya konuşuyor.

Zaten bunu anlamak için konuşmayı dinleyen yabancıların şaşkın ve bıkkın yüzlerine bakmak yeter.

Biz Batılıların bizimle ilgili görüşlerini fazlasıyla ciddiye alırız, ama onlar bizim, onlarla ilgili düşüncelerimizle pek ilgilenmezler. Daha doğrusu ilgileri, işlerine gelen ve kendi tezlerini destekleyecek görüşler olur.