\n

CUMARTESİ akşamı İstanbul’da düzenlenmiş bir hafta sonu toplantısıydı ama bu güzel etkinliğin amacına uygun ad bulmak herhalde çok zor olmuştu: Bir “sohbet toplantısı” mı denmeliydi, yemek mi, ödül ve kutlama töreniyle inanç tazelemek mi? Hatta “balo” bile denmişti ama eşlerle gelindiği halde dans eden de yoktu.

Hayır, bunların hiçbiri değil, sadece bir adanmışlığın mutluluğunu paylaşmaktan ibaretti amaç: Deniz Araştırmaları Vakfı’nın on beşinci yılını yaşamanın mutluluğu paylaşılacaktı hep birlikte. Profesör Bayram Öztürk’le sayın eşi başta olmak üzere, Türkiye’nin ve yeryüzünün denizlerini sevip temiz ve yaşanır tutmak isteyen akademisyenler, yararlarını insanlığa kazandırmaya çalışanlar, araştırma gemilerinin çetin seferleriyle kıyıların ve açık denizlerin kaynaklarını uygarlığın hizmetine sunmayı amaçlayanlar, kıtalar ve denizler arası ulaşım yollarıyla yüzyıllardır örülen bağları sıklaştırmaktan vazgeçmeyenler, kısacası deniz sevdalılarının hepsi bu bir araya gelişin mutluluğunu tatmak için oradaydılar.

Yeryüzünün dörtte üçünde ummanlarını insanlara açan denizin, insanlar arası ilişkilere de bu tür birlikteliklerin sıcaklığını getirdiği herkesçe bilinen bir gerçeklik değil midir zaten?

Bu gerçeklik hep var olduğu içindir ki, Türkiye gibi bir ülkenin ekonomik ve sosyal gelişmesi tartışılırken sorunların çözümünde her konunun denizle de ilgili bir yönünün olup olmadığı araştırılmalı ve eğer varsa doğru çözümlerle o yöne ağırlık verilmesi mutlaka sağlanmalıdır. Ulaşım politikamızın unutulmaz yanlışları arasında Karadeniz kıyılarını mahvetmiş bir “sahil yolu” cinayeti yok mu? Limanları ve iskeleleri geliştirip ülkenin özelliklerine uygun yük ve yolcu gemileriyle deniz yolunun kullanımını öne çıkarmak varken, doldurulan koylar ve kesilen burunlarla kıyıların mahvedilmiş olması unutulabilir mi? Kıyı gerisindeki sıradağlar arasından denize paralel bir demiryolu ve otoyol taşımacılığını sağlayıp kısa hatlarla limanlara ve iskelelere bağlamak daha akıllıca bir tercih olmaz mıydı?

Deniz yanlış çözümleri affetmez. Dolayısıyla, denize gönül verenler, ekonomik ve sosyal sorunlar çözülürken ona gereken yerin ve önemin verilip verilmediğine de göz kulak olmalıdırlar.