TARIMCILAR zararlı böcekleri yok etmek için, insanları da zehirleyebilecek ilaçlar kullanmak yerine, zararlı böcekleri yiyen başka böcekleri salar üzerlerine.

Bunu tarımsal mücadele yöntemi diye bilirdik, meğer toplumları çökertmek için de kullanılırmış. İnsanlar, elbet böcek değil. Bırakın böcekleri, gelişmiş hayvan türlerinde bile aynı türden olanların birbirini yemesi pek sık rastlanan bir durum değildir doğada. Ne var ki, çoğu zaman mecazi anlamda kullandığımız “birbirini yemek” fiili, yamyamlığı da aşan öyle bir yiyiştir ki, ardında ne deri bırakır ne kemik; insanı kahrından öldürür, intihara sürükler...

Böyle olduğu için, düşünüp taşınıp bir toplumun insanlarını birbirini yer duruma getirmeye karar vermiş olanlar, o toplumu mecalsiz bırakmak, şaşkına çevirmek ve sonuçta kendi istedikleri yöne sevk etmek kararını da vermiş olmalıdırlar.

İnsan, durup dururken niçin öyle bir konuyu ele almak, o konuda düşünmek, toplumunu uyarmak gereğini duyar acaba?

Duyar, çünkü son dönemde, aynı kamu kurumunun, aynı devlet organının üyesi olarak, bir araya gelip pekâlâ uygarca tartışmayla karar alabilecek insanların gereksiz yere kapışıp vuruştukları çok sık görülür oldu artık. Aynı ocakta yetişen, aynı disiplinden gelen, aynı aşamalardan, makamlardan, rütbelerden geçen insanların birbirinden kuşkulandığı, birbirini cesaretsizlikle suçladığı durumlar çoğaldı.

Daha da endişe verici olan, yargı savunmalarında birbirinin kuyusunu kazanlardan, geride bırakılmış olayların hıncını alırcasına sinsice yapılmış ihbarlardan söz edilmekte olmasıdır. Yıllar önce imal edilip şimdi ileri sürülen, sahteliği ciddi olarak iddia edilen belgelerin gündeme geldiği, gizli tanıklığın yaygınlaştığı bir dönem yaşanıyor.

Dayanışma bağları gevşeyen dağınık bir toplum görüntüsü var. Sanki uzaklarda gizlenmiş bir el sonsuz teknolojik olanaklarını zorlayıp uzmanlarını seferber ederek bu toplumu içten çürütmeye karar vermiş gibi.

Vehim mi? Paranoya mı? Kendi toplumunu dünya güçlerini meşgul edecek kadar önemli sayma megalomanisi mi?

Peki, yeryüzünün en kritik noktasında yaşadığı halde birbirini yiyen bir toplum görenlerin iştahı kendiliğinden mi kabarmıştır?