BUNDAN sonra aynı ülke olmayacak Türkiye. Silivri mahkemelerinin son kararı kolay ölçülmeyecek ağırlıkta bir gülle gibi düştü toplumun üzerine. İlk atom bombasının atılışından sonra yerle bir olmuş harap ve ıssız Japon kentleri üzerine çöken havayı andırır bir hali var toplumumuzun. Sanki alışılmış ölçüleri aşan cezaların ağırlığı tahminleri kat kat aşıyor. Mahkûmiyetler, cezalar bekleniyordu elbet ama bu ölçüde değil. Belki, olağanüstü sayıda davanın bir araya gelmesinden, sonuçların üst üste yığılmasından kaynaklanan doğal bir görüntü söz konusu ama yaratılan izlenim çok bir ağır bombardıman sonrasının izlenimidir ve kolay dağılmaz geliyor insana.

Herhalde asıl neden, Başbakan’ın ve siyasi başdanışmanın ağızlarından kaçan bir sözlüktür: Hesaplaşma. Onlara göre toplumdaki iki kesim arasında bir kapışma olmuş ve iki taraf karşı karşıya gelerek aralarındaki sorunları ortaya sürerek bir soruca varmaya çalışmışlar, sonuç da bu olmuş. Kısacası, savcılarla yargıçlar yasal düzene karşı çıktıkları söylenenleri yasal ölçütlerle tartıp haklarında birtakım cezalar vermek yerine ancak hasımlar ya da düşmanlar söz konusu olduğunda kullanılabilecek deyime başvurmuşlar. Bir hukuk süreci için kullanılabilecek bir kavram ya da etiket ancak bu kadar yersiz ve tehlikeli olabilir. Sanki süreçte iktidarla muhalefet el ense güreşmişler ve savcılarla yargıçlar sanıklarla avukatlarını kündeye getirip omuzlarını mindere yapıştırmışlar.
Süreci irdeleyip yaşananları hukuk özde bir saymayarak düpedüz bir “siyasi dava”nın kurbanı olduklarını ileri sürenleri haklı göstermek için “hesaplaşma” sözcüğünden daha iyisi bulunamazdı.

Başbakan’ın başdanışmanı kırılan potun farkına varmış ama biraz geç.