HİÇ kuşkusuz çok komik bir milletiz biz Türkler. Durup dururken ve hiç gereği yokken kendi adımızı aramaya çıktık. Şimdi neyi niçin aradığımızı pek bilmeyen ve nasıl anlatacağını tam kestiremeyen bir milletvekilinin yazısından öğreniyoruz ki galiba Türk milleti olduğumuza ve vatandaşlığımızın da Türk vatandaşlığı olduğuna pek yakında yeni anayasayla karar vermiş olacağız.
Aslında öyle yola çıkmamış mıydık?
Bir yerden kalkıp nereye gideceğini bilmeden bir şeyler aramak için dönüp dolaştıktan sonra aynı yere geldiklerine şaşıranların durumunu yaşamaktayız. Aylarca hatta yıllarca bir “yeni anayasa” peşinde koştuk. Sanki anayasalı bir Türkiye Cumhuriyeti’nin vatandaşı değilmişiz ve bu devlette vatandaşlara “Türk” dendiğini bilmezmişiz gibi.

Haydi sınır dışına hiç çıkmamış olanlarımız bilmese de yıllardır Avrupa’ya gidip gelen gurbetçilerimiz ya da Amerika kapılarında eşik aşındıran en büyüklerimiz yabancı hudut görevlisi “tabiyetiniz, uyruğunuz, milliyetiniz, nasyonaliteniz” diye sorduğunda kem küm etmeden hep “Türk” demiyor muyuz?

Yahut böyle diyeceğimize başka bir şeyler kekelediğimizde pasaportumuza bakan yabancı memur bir yere “Türk” yazmıyor mu?
O halde “yeni anayasa” yapmak üzere masa çevresine oturan koca adamlar “Türk” sözü etmeksizin bir anayasa metni yazabilmek için neden bunca ter dökmüş ve bin türlü laf cambazlığı etmek gereğini duymuş ya da etmeye zorlanmıştır?

Ne kadar beğenilmez olursa olsun yürürlükteki anayasa şu haliyle bile etnik kökenleri ya da kişisel başka niteliklerinden ötürü bireysel olarak ya da parçası oldukları topluluk yüzünden herhangi bir ayrımcı veya dışlayıcı davranışla karşılaşan vatandaşları büsbütün çaresiz mi bırakıyor? Mevcut hukuk düzeni, bu bakımdan en başta vatandaşların eşitliği olmak üzere çeşitli ilkelerle ve başvuru, düzeltme hatta cezalandırma yollarıyla dolu.

Demek ki yanlışlar bunların yokluğundan değil bunlara uyulmayıştan ya da bunların kullanılmayışından kaynaklanıyor.
Bu yanlışları giderici bir iktidar değişikliği hedefine yönelmeden kısır tartışmalarla kaybedilen emeklere ve vakitlere yazık oluyor.