\n\n\n

TOPLUMUN yaygın kültürüne ters düşen bir politikanın ya da politikacının başarı şansı yoktur. Kültür kavramı toplumbilimdeki anlamıyla düşünülürse tabii. Yani kültür denen kavrama toplumun yaygın değerleri, çevreye uygunluk ve o topluma özgü düşünce tarzı açısından bakmak koşuluyla. Yoksa topluma ters düşmenin marifet sayıldığı entellikler de vardır ama o tutuma politika değil de marjinallik deniyor.

Her neyse, toplumsal ya da ulusal kültüre ters düşmenin sonuçlarını ya da yaptırımlarını düşünmek her zaman yararlı olmuştur.

Bu gözlükle bakınca, bedelli askerlik kapısını açan bir iktidarın akıbeti pek parlak gözükmüyor.

Ülkemizde o kapıyı zorlayan, açılınca çok sevinecek bir toplum kesimin bulunduğu elbet yadsınamaz. Ama buna karşılık, o kapının açılmasına kötü bakan, kendini çaresiz ve “gariban” saymaya yatkın, hatta bunu haksızlığın, eşitsizliğin, yurtsevmeyişin dik âlâsı olarak görebilecek çok daha geniş bir kesim yok mu? Parayla ölçülerek uygulanan somut bir konu olduğu için o sisteme geçişi kabul ettirmek amacıyla, er sayısındaki şimdiki fazlalık, mecburi askerliğin aile ve meslek düzenlerini bozması, bedellerin devlet gelirine katkısı gibi bütün yararları sıralasanız da o kesimi inandırmayı asla başaramayacaksınız ve olay hep “paralının askerden kaçışı” olarak özetlenecek. Hele ülkenin uzak köşelerinden şehit haberleri gelmeye, varlıksız evlerden yanık ağıtlar yükselmeye devam ettikçe.

O hüzün ortamında bedelli sistemin akla yakın sonuçlarını, değil anlatmaya kalkışmak, o konuda ağız açmak bile kolay olmaz.

Kaldı ki bu ülkenin insanları yıllar yılı “asker millet” olmakla övündürülmüş, insancıklar şehit düşmenin kutsallığıyla büyütülmüş, yaslı analar yürek acılarını öyle unutmaya çalışmış, genç kuşaklar bayrak aşkıyla ölüme yürüyebilecek biçimde yetiştirilmiştir.

Vaktiyle, askere gitmeyene kız verilmediğini de unutmayalım.

AKP iktidarının böyle bir kapıyı açışın ya da onu dengeleyici yeni “vatan hizmetleri” getiremeyişin pişmanlığını duyacağı günler çabuk gelecektir. Ayrıca parti, özde hangi sınıfın partisi olduğunu böylece açığa vurmuş sayılacak, haklı ya da haksız olarak. Napalım, demokrasi her zaman haklılık ölçüsüne vurulamıyor ama böyle.

İktidarın tek tesellisi, muhalefet partilerinin de aşağı yukarı aynı sistem değişikliğine yeşil ışık yakmış olmasıdır ama bu avuntu asıl kabağın iktidarın başına patlamasını önleyemeyecektir.