İSTER otuz yıl önce gelmiş olun, ister üç yıl önce: Kıbrıs’ın kuzeyi hep aynı uykuyu uyumaktadır hâlâ. Adanın başka yerleri belki çok başkalaşmıştır. Yollar genişleyip uzamış ve araba kalabalığı artmış, binalar çoğalıp yükselmiş olabilir; ne var ki Girne’de yalnız sakin denizle, güzel dağlar tepeler değil, insanların duruşu, yürüyüşü ve yüz ifadeleri de değişmeden kalmış gibi. Geleceğinden emin olmayan, bu toprağa yeni gelmiş ve kısa süre sonra gidecekmiş gibi iğreti oturan, yaşam düzenini bir türlü benimseyememiş insanların ülkesindeyiz sanki.

Elbet onların değil, olaylardaki gidişle kendiliğinden ortaya çıkan ve o aşamada noktalanması gereken bir çözümü yeterli bulmayıp daha sağlamı gelecekmiş gibi görüşme üstüne görüşme, taslak üstüne taslak düzenleyenlerin, adanın kuzeyine tutunmuş insanları bunlarla oyalayanların, sırtını Batı’nın büyük devletlerine ve onlardan yana uluslararası kuruluşlara dayamış Rumlarla Yunanistan’ın oyunlarını sürdürenlerindir kabahat. Ama onlar kabahatlidir de oynanan oyunlardan bir şeyler uman Ankara’nın hiç mi kabahati yoktur?

Ne umuluyordu ki, bunca zaman beklenildi? Rumlar ve arkalarındakiler hidayete ererek doğruyu ve hakça olanı benimseyip adada yan yana barışçı bir düzen kurmaya razı mı olacaklardı? Günün birinde pes edip kutsal davalarından vazgeçmeleri mi umuluyordu?

Daha açıkçası, öyle bir şey hâlâ da umuluyor mu?

Hazırlanan yeni oyun, konuyu bu yaz beşli konferansa getirip BM Genel Sekreteri’nin gözetiminde Rumlarla Türklerin ve garantici üç devlet olarak İngiltere, Yunanistan’la Türkiye’nin katılacağı görüşmelerle dayanıksız bir çözüm taslağı oluşturup sorunu sonuçlandırıverme oyunudur. Doğru sonuç çıkmayacağını bile bile biraz daha zaman kazanmak için.

Ya da, Kürt ayaklanması gibi bir durumla köşeye sıkışacak Türkiye’yi baskı altına alıp hiç istemediği bir çözümü ona kabul ettirebilmek amacıyla.

Uyuyan güzelin uyanıp silkinmesi için meçhul bir prensin öpücüğü beklenemez herhalde. Uyanış, Ankara dışında başka bir yerden gelemeyeceğine göre, önümüzdeki seçim \tsonrası fazla vakit geçirmeden adadaki belirsizliği gidermek amacıyla Kıbrıslı Türklerle Rumları barış içinde yan yana yaşatacak iki devletli bir Ankara planının ortaya konması artık kaçınılmazlaşmıştır.

Hatta, bir de “fantastik” adım olsun diye, bu Kıbrıs planının yanına Kuzey Irak’ta bağımsızlığı garanti edilmiş bir Kürt devletinin Türkiye Cumhuriyeti ile yan yana barış içinde yaşamasına yönelik bir başka plan daha eklenemez mi? Öyle bir devlet, Güneydoğu’daki Kürt nüfusumuzun özerklik ve anadilde eğitim gibi Türkiye Cumhuriyeti’nce karşılanamayacak istekleri açısından tercih edilip gidilebilecek bir yaşama alanı olarak son derece yararlı da olabilir üstelik.