Mürekkebi kurumayan “Şamgen”, henüz çok yeni, martta kurulmamış mıydı?

Akıl-fikir-isim babalığını Başbakan Erdoğan’ın yaptığı şu “çılgın proce”den bahsediyorum…

Çılgın procemiz çok olduğundan “Hangisi?” diyebilirsiniz..

Ortadoğu’nun hani o en ele avuca gelmez, en güvenilmez, en ne yapacağı kestirilmez, problemli ülkeleriyle aramızda “yaptım oldu!” çabukluğuyla şakkadanak vizeler kalkıyor; Şam’la ortak bakanlar kurulu toplantıları, ortak yatırım planları yapılıyor, Merkez Bankası hatta işleri “ortak Şamgen bankacılığı” arayışına dek vardırıyordu ya… o proce…

Gece gündüz “çılgın proce bankası” gibi çalışan başbakanımız böylelikle AB’ye “Biz Müslüman ülkelerle kendimize yeteriz” mesajı verdiğini düşünüyor; Batı’yı kontrpiyede bırakan bir “kısas” yarattığını zannediyordu.

Schengen’in kendisini çatırdarken...

Başbakanın olur olmaz bu dayılanmaları ve Davutoğlu’nun “komşularla sıfır sorun”, “stratejik derinlik” safsatalarıyla gazlanan “Şamgen”in ne yazık ki ölü doğduğu iki ay içinde anlaşıldı.

Bu dâhiyane fikir çünkü sağı solu belli olmayan bölge aktörlerini bırakın; uluslararası düzenin referans anlaşmalarının dahi sorgulandığı ve irtifa yitirdiği bir döneme denk gelmişti.

Ankara, Şamgen atılımına kalkıştığı sırada tam; “Schengen”in kendisi çatırdamaktaydı.

Eski Kıta’nın en istikrarlı ve gelişmiş ülkeleri, yıllar yılı AB çatısı altında gerçekleştirdikleri ve geliştirdikleri adım adım planlı, programlı büyük uluslar üstü işbirliği birikimlerine karşın; “Schengen’den acaba vaz mı geçsek?” moduna girmişlerken; Ankara’nın “Şamgen” misillemesine girmesi inanılmaz bir aymazlıktı ama olsun.

“AB’de bile sorun olabilen konsept; bizim bu diyarlara uyar mı?” sorusunun yanından dahi geçmeyen “Şamgen”; hemen dakika bir gol bir; kan gölüne dönüşen Suriye isyanıyla ters köşeye oturdu.

“Nerdeyse Şamgen”le eşzamanlı patlak veren Suriye isyanında sayıları yüzlerle ifade edilen gösterici yaralandı ve öldürüldü. Akıbetlerinden haber alınamayan yüzlerce aktivist tutuklandı ve Suriye zindanlarında kaybedildi!”

Ve domino etkisi genişlerken...

Arap isyanlarının kronolojisine şöyle bir bakıyorsunuz…

İsyan fitilini ateşleyen ilk Tunus kalkışması, 2010 Noeli’nden birkaç gün önce 18 Aralık 2010’da başlamış…

14 Ocak’ta Bin Ali’nin düşmesiyle beraber isyan Mısır’a sıçramış ve “Arap dünyasındaki domino etkisinin” tüm Ortadoğu’ya yayılacağı söylentileri hız kazanmış…

İki haftada Mübarek de düşünce görünen köy kılavuz istemez hesabı, “domino etkisinin” artık kaçarı göçeri olmadığı anlaşılmış…

Mübarek’in alaşağı edildiği 25 Ocak tarihinin ertesi günü isyan ateşi Suriye’ye sıçramış.

Göz açtırmayan “Muhaberat” örgütüne rağmen, “korku duvarını” yıkan Suriyeli göstericiler de hareketlenmeye; “OHAL’e son, özgürlük, demokrasi” talepleriyle yollara çıkmaya başlamış...

Olay yani ortada… “Geliyorum!” diyor.

Ankara “Şamgen”e soyunuyor!

Yarım asrı aşkın süredir Avrupa’nın “demokrasi, barış, istikrar alanı” olarak yaşatmaya çalıştığı bir yörede, çeşitli merhaleler sonunda gıdım gıdım inşa ettiği bir modeli, Ankara her geçen gün bir başka köşesi tutuşan, isyan ve ayaklanmalarla sallanan bir coğrafyaya -en civcivli anda- uyarlamaya kalkıyor.

Bu akıl almaz aymazlığı övünülecek bir şeymiş gibi “propaganda” vesilesi yaparak alayıvala lanse ediyor…

Yandaş medya da aslında sadece alay mevzusu olabilecek bu propagandaya eşlik edip alkış tutuyor.

Ve bizim “Şamgen”in ilanından dört gün sonra 15 Mart’ta isyan, Suriye’nin dört bir tarafına yayılıyor.

Göstericiler artık “demokrasi ve reform” talepleriyle yetinmiyor; bundan böyle Esad’ın gitmesini istiyor.

İki ayda gelinen nokta

Esad artık topun ağzında.

Batılı güçler BM’de kınama önlemlerini tartışıyor. Kınamanın ötesinde “yaptırım planlarını” göz önüne alıyorlar.

ABD Başkanı; “Şam’ı hizaya getirmek amacıyla” Erdoğan’ı devreye sokuyor…

Atı alan Üsküdar’ı geçerken, Ankara’nın -nihayet!- etekleri zil çalmaya başlıyor.

“Şamgen” gibi tıpkı hangi akla hizmet için oluşturulduğu belli olmayan “Suriye’de demokrasiye geçiş senaryosunu içeren A planı” rafa kalkıyor; “kargaşa, iç savaş, göç” ihtimalini değerlendiren “B planı” devreye sokuluyor: “Göç ihtimaline karşı” sınır kentlerimizde karşılama kampları hazırlanıyor…

İki ayda gelinen şu noktaya bakın.

İşleri güçleri şişinmek, böbürlenmek ve yalnız günü kurtarmak…

“Yandım Allah!” diye Suriye’den kaçanları karşılamak için bir “Şamgen” mi lazımdı?

Ama ne olacak? Hesap mı soran var?