Hem yıllardır hapisteler, hem de açlık grevindeler!.. Aylar geçiyor grev sürüp gitmekte... Bu bir ölüm çağrısıdır. “Bu ülkede yaşamaktansa, ölüp gitmek daha iyidir” mi demek istiyorlar? Ölüm bir çözüm müdür? Sen, ben, o, öteki öleceksek ne olacak, geride kalan milyonlar yine aynı çaresizlik içinde çırpınmayı sürdürecek.

Açlık grevi bir uyarıdır. Ama anlayana!.. Oysa bizim yöneticilerimiz böyle bir duygudan uzaktırlar. Varsa yoksa kendileri, özel hesapları, çıkarları! Bir kez halkın oylarını almışlarsa her şeyi elde etmişlerdir! AKP iki kez seçimlerde çoğunluğu aldı. Bu, ona bir dikta yönetimi kurma hakkını verir mi? Gerçek demokrasilerde böyle bir şey olmaz. Düşünülmez bile.

Bu seçimi kazanırsın, ama gelecek seçimde ne olacağını bilemezsin! Seçimle gelen seçimle gider, derler. Ama geri kalmış ülkelerde böyle uygulama olmaz, seçimle gelen yeni bir seçimle gitmez, ancak başka bir yolla devrilir...

Ülkemizde seçimle gelen seçimle gitmedi hiçbir zaman! On yıl saltanat süren Demokrat Parti ancak bir asker darbesiyle yıkıldı. Belki bir seçim yapılsa halkın oylarıyla iktidarı kaybedecekti, ama olmadı...

Halkımız uygarlığın gerektirdiği koşullarda yetiştirilmeliydi. Önce özgürlük nedir bilmeli, “Ben özgür bir vatandaşım, istediğimi işbaşına getiririm, gerektiğinde değiştiririm” diyebilmeli... Ama ne yazık ki Türkiyemizde bu yöntem bir türlü uygulanamadı. Uygulanacağı da yok! Yine tepeden inmelerle karşılaşacağız, yine beklenmedik iktidarlar gelip geçecek...

Umutsuz olma diyorlar, okurlardan gelen mektuplarda niye bu kadar umutsuzsunuz diyorlar. Ben böyle diyenlere sormak isterim; sizin bir umudunuz, bir beklentiniz kaldı mı, diye... Zorla iyilik, zorla güzellik görmek, kendini aldatmaktır. Çünkü umutların körcesine kıyılması daha büyük acı verir.

Seçimle gelen seçimle gider!.. Bu daha küçük yaştan demokrasi denen düzeni öğrenen insanların ülkesinde yaşanır. Bizde olanaksız! Hele şimdiden sonra okullarımızı bir çeşit imam mektebi haline sokmak isteyenlerin toplumunda olanaksız.

Boşuna kendimizi de, başkalarını da aldatmayalım! Türkiye’de seçimle gelen seçimle gitmedi. Bir tek örneği var, o da İsmet Paşa CHP’sinin kendiliğinden Demokratlara seçimde kazanma olanağını tanıması, hepsi bu. Sonra hep gördük, seçimle gelenin seçimle değil de çok başka yoldan devrildiğini! Bunu da herkes biliyor görüyor. Önce uygar bir toplum olmak, olabilmek, sonra gerçek demokrasi nedir öğrenmek... Ama nerde, nerde?