ABD’nin hedef şaşırtan, “ipe un serme” anlamına gelen oyalama politikası gün ışığına çıkmış, Türkiye’ye verdiği sözleri tutmayacağı anlaşılmıştır. Kimi yetkililerimizin ABD ile yürüttükleri görüşmelerden sonra “Türk-Amerikan ilişkileri iki ülkenin ortak değerleri üzerine inşa edilmiştir. Köklüdür, tarihidir.

Bugün bu ilişkiler, iki ülke için her zamankinden çok daha önemlidir. Türk-Amerikan işbirliği iki ülke için bir seçim değil, bir gerekliliktir” şeklindeki açıklamaları günümüzün gerçeklerini yansıtmamaktadır.

100 YIL ÖNCESİ GİBİ

Türkiye, ABD ile ilişkilerinde tarihinin en ağır bunalımını yaşamaktadır. Türkiye’yi denetim altında tutan küresel projenin uygulandığı bu duyarlı dönemde, ustalıkla hazırlanan, ulus devleti kendine engel gören sinsi plan, Kurtuluş Savaşı öncesindeki günleri anımsatmaktadır.

Lozan’ın sona erdirilmesine, Ortadoğu’da yeni haritaların çizilmesine, Montrö’nün delinerek Karadeniz’in bir savaş gölüne dönüştürülmesine ilişkin bu planın amacı Türkiye’nin kuruluş ve kurtuluş felsefesini terk etmesini sağlayarak ulu önder Atatürk’ün “Yurtta barış, dünyada barış” şeklinde tanımlanan dış politika ilkelerini unutturmaktır. Türkiye için günümüzde yeni bir model olan “uyumlu İslam devleti” önerilirken Cumhuriyetin o kutsal mirasının yok edilmesi istenmektedir. 

DİKKAT ÇEKEN DESTEK

Belleklere yerleştirilmeye çalışılan “Sevr haritası”nın sık sık gündeme getirilmesi, “Kürt sorunu”nun gündemin başköşesinde yer alması boşuna değildir. Emperyalizmin kirli oyunu ne yazık ki tehlikeli boyutlara ulaşmıştır.

Türkiye, yakın geçmişte ve günümüzde yapılan yanlışlıklar nedeniyle içinden çıkılması gün geçtikçe zorlaşan karmaşık sorunlarla karşı karşıyadır.

Bölgemizde uluslaşmış Kürt hareketinin giderek küresel kimlik kazandığını, ülkemizin üniter devlet yapısını ve toprak bütünlüğünü ciddi bir şekilde tehdit ettiğini söylemek zorundayız.

Küresel güçlerden destek gören “Kürt diyasporası” ve “Kürtçülük akımı” her geçen gün güçlenirken Fırat’ın doğusunda kurulması öngörülen “garnizon devlet” Ortadoğu’nun yeni düzeninde ABD’nin en güvenilir müttefiki olmaya adaydır. PKK/YPG/PYD’yi her alanda desteklemeye devam eden ABD bu gruplara “kendi kara ordusu” gözüyle bakmakta, Kürt birliğinin gerçekleşmesi için bölgeye sık sık üst düzey heyetler göndermektedir.

Son olarak ABD Dışişleri Müsteşar Vekili Joey Hood başkanlığında üst düzey yetkililerden oluşan bir heyet Suriye’de PKK/YPG kontrolü altındaki bölgede temaslarda bulunmuştur. ABD üst düzey dışişleri heyetine Beyaz Saray Güvenlik Konseyi Irak ve Suriye direktörü Zehra Bell’in de eşlik etmesi dikkat çekicidir.

ÖNEM KAZANAN GÖRÜŞME

ABD’nin koruması altındaki PYD/YPG/PKK, Fırat’ın doğusunda giderek güçlenmektedir. Ortadoğu’nun Sykes-Picot Anlaşması’yla düzenlenmesinden yüz yıl sonra emperyalist güçler bölge sınırlarını “Büyük Kürdistan” devletini kapsayacak şekilde yeniden çizmek istemektedirler. Ortadoğu’da “Büyük Kürdistan”ın kurulması ABD’nin asla vazgeçemeyeceği projelerin başında gelmektedir. Türkiye, ABD ile olan ilişkilerinde tarihinin en zorlu ve en gergin dönemini yaşamaktadır.

24 Nisan günü ABD Başkanı Biden’ın sözde Ermeni soykırımını tanıdığını açıklamasının ardından ABD’nin, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın İsrail vahşetine yönelik sözlerini “Yahudi karşıtı” ve “kışkırtıcı” olarak nitelemesi nedeniyle 14 Haziran’da NATO Liderler Zirvesi’nde ABD ile yapılacak görüşmeler büyük önem kazanmaktadır.

ULUSAL ONURUN GEREĞİ

Gergin bir ortamda yapılması beklenen görüşmelerde ABD’nin Türkiye’den yeni isteklerde bulunması olasıdır. ABD’nin görüşmelerde başta S-400’ler ve F-35 uçakları olmak üzere Halkbank ve yaptırımlara değinmesi, Suriye, Doğu Akdeniz, Libya, Kıbrıs gibi sorunların ele alınması beklenmektedir.

Görüşmelerde ABD’nin olası yeni isteklerine karşı Türkiye’nin hazırlıklı ve dikkatli olması, dayatmalara açık olduğu izlenimini yaratmaması gerekiyor.

Ödün vermekle sorunlar çözülmüyor. Hiçbir devlet anlaşmalarla perçinlenmiş haklarından vazgeçemez. Vazgeçerse varlığı tehlikeye girer.

Ulusal onurumuzu ve çıkarlarımızı savunmak, Atatürk’ün “Yurtta barış, dünyada barış” politikası temel hedefimiz olmalıdır.

DAVER DARENDE

EMEKLİ DİPLOMAT / YAZAR