Cumhuriyet Halk Partisi geçen haftanın son, bu haftanın da ilk günlerini ardı ardına yapılan iki kurultayla geçirdi.

İlkinde tüzükte köklü değişiklikler yapılmasını isteyen 362 delegenin imzası vardı. Genel merkez, bu 362 delegenin çağrısına uymakla yetinmedi. O değişiklikleri önceden hazırlayarak kurultaya sunacak ön komisyonu da oluşturdu.

Buraya kadarı Kemal Kılıçdaroğlu ve MKYK’si adına gerçekten olumlu bir davranış olarak değerlendirilebilir.

Ne ki, tüzük değişimini partinin anayasasında değişim olarak değerlendiren Parti Meclisi üyesi ve Aydın Milletvekili İsa Gök’ün çalışmalara başlanabilmesi için nitelikli çoğunluğun zorunlu olduğunu söylemeye çalıştığı anda, Arena Salonu’ndan yükselen nahoş sesler, bununla da kalmayarak devreye birtakım koruma görevlilerinin sokulması, 16. kurultayı daha başlangıçta şaibeli duruma getirdi.

Kamuoyunun TBMM görüşmelerinde AKP iktidarına karşı sert çıkışları ile tanıdığı Gök’ün, partisinin kurultayında yırtıcı aslanların önüne atılmak istenen bir Romalı köle haline sokulmak istenmesini anlamak güçtür.

CHP Genel Başkanı, kendi yönetiminin belirlediği kurultay delegelerinden ve kongre salonunu dolduran dinleyicilerin önemli bir bölümünden gelen destek seslerinin etkisi ile keşke parti içi muhalefete meydan okumasaydı. Çünkü bu tür toplantılarda liderin en küçük olumsuz davranışları, durumdan görev çıkartmak için hazırolda bekleyen kimseler tarafından abartılı olarak değerlendiriliyor.

Kendisini “partisinin bir neferi” olarak tanıtan İsa Gök gibi bir parlamenter, o durumdan vazife çıkartan kişilerce tartaklanabiliyor. Dosyalarının parçalandığını, kendisine yönelik bir linç girişimi olduğunu, dahası sözlü saldırıların eşine kadar uzandığını söylüyor.

Tüm bu sevimsiz görüntülerin, bugünden tezi yok Tek Adamın partisinde büyüteç altına alınmayacağını kim söyleyebilir?

16 ve 17. kurultaylarda benim gibi CHP’de yarım yüzyılı aşkın bir dönem etkin görevlerde bulunmuş bir eski politikacının asıl beklentilerine yanıt alamayışı hazindir.

Sayın Genel Başkan kurultayı açış konuşmasında Gazi Mustafa Kemal’den, İsmet İnönü’den söz etmiş; ancak İsa Gök’ün de kendisine hatırlattığı gibi Cumhuriyetin ve CHP’nin kurucu genel başkanına vatandaşların verdiği Atatürk soyadını es geçerek, AKP’lilerin söylemlerinin etkisi altında kalmıştır. Dahası Kemal Kılıçdaroğlu’nun konuşmalarında ne Demokratik Sol söylemi, ne emeğin en üstün değer olduğunu anımsatmak vardır.

CHP’nin ülkeye yaptığı olumlu hizmetleri anlatarak inkârcılara tarih dersi verirken 1963’te grev ve lokavtlı toplusözleşme hakkını getiren Çalışma Bakanı ve değişimin gerçek mimarını unutmuş olmak, eski bir Sosyal Güvenlik Kurumu Genel Müdürü için büyük eksikliktir.

Halka tepeden bakan “tek parti”den, halkın, emeğin partisi haline gelmek için önce ortanın solu; ardından demokratik sol söylemlerini partinin programına geçiren, sendikalarla özdeşleşen ve o güçle dağ tepe dolaşarak CHP’yi iktidara taşıyan Bülent Ecevit, herhalde Atatürk ve İnönü’den sonra; bugün de CHP’nin üçüncü temel direği olmayı sürdüren isimdir.

Pazartesi sabahı medya 16. ve 17. kurultayları Sayın Kılıçdaroğlu’nun zaferi olarak değerlendirmekle de kalmıyor, CHP’den Kemal Bey’in partisi olarak söz ediyordu. Delege çoğunluğunu Kılıçdaroğlu’nun etrafında toplayan asıl etken, bana göre Baykal ve Sav’a yönelik değişim arzusu olmuştur.

Son kurultayda kazanan Kılıçdaroğlu, dünkü konuşmasında partinin bu kurultay ile yeni bir yol haritası çizdiğini söyledi.

Partide “değişim bekleyen” globalcilerden oluşan yorum sahiplerine göre, o yol haritası partiyi başarıya götürecektir.

Bu görüşü eleştirenler Kılıçdaroğlu’nun düşlediği Yeni CHP’nin, köklerinden kopmuş sıradan bir parti olmasının sonunda bölünme tehlikesinin kapıda olacağıdır.

Kaygı ile bekleyenlerdenim:

17. kurultay sonrasının CHP’si, Haluk Koç’ların, Gülsün Bilgehan’ların değil de Gürsel Tekin’lerin, kendisinin muhafazakâr görüşleri savunan bir kişi olduğunu söyleyen Sinan Aygün’lerin izinden mi gidecek?..