Ebul-Alâ el-Maarri hicri 363 yılında bugünkü Suriye’de bulunan Maarrat en-Nu’man beldesinde doğdu. Çocukluğunda geçirdiği çiçek hastalığı nedeniyle kör oldu ve 11 yaşında şiir yazmaya başladı. Başlıca eserleri arasında Bağışlanma Risalesi, Luzûm Mâ Lâ Yelzem [Gereksizliğin Gerekliliği], el-Fusûl ve’l-Gâyât [Fasıllar ve Gayeler] ile Sıktu’z-Zend [Kavın Kıvılcımı] sayılabilir. Hicri 449 yılında vefat etti. Ölümünden bu yana 1573 yıl geçmesine karşın çağımızın çağdaşı bir şair.

Şiirleri Arapçadan Prof. Dr. Mehmet Hakkı Suçin (Gazi Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Arapça Eğitimi Bölümü) çevirdi.

ZITLARIN KALABALIĞI

Hiçbir fark yoktur dinimde itikadımda

Ağlayanın feryadıyla şarkı söyleyenin terennümü arasında

Ölüm habercisiyle müjdeleyicinin sesleri de

Birbirine benzer her yerde eğer kıyaslanırsa

Şu güvercin ağlıyor mu şakıyor mu

Şu ağacın eğik dalında

Adımlarını yavaş at, sanmıyorum ki

Cesetlerden başka bir şey bulasın toprakta

Ataları babaları çiğneyip geçmek ne çirkin

Üzerlerinden nice çağlar geçmiş olsa da

Kulların naaşları üzerinde kurum satmaktansa

Yürü yürüyebiliyorsan eğer semada

Ne lahitler defalarca şahit oldu

Kahkahalar atıldığına zıtların kalabalığında

Hayat biteviye zahmetli bir iştir

Gariptir ki onu arzulayanlar durmadan artmakta

Ölüm anında hissedilecek tek bir hüzün

Kat kat sevinçlere bedeldir doğum anında

Mahlukatın hayretten hayrete düşüyor

Ruhsuz bir şeyden üretilmiş hayvan karşısında

AĞIZLAR VE KALPLER

Ağızlar Allah’tan başka ilah yok der ama

Adil olmaktan uzaktır kalpler ve ruhlar

Biliyorum ki kaynağı yoktur ışığın

Öğretileriniz ki haramı helal kılar

Bulutların şimşek çakışına güvenmeyin

Kaderin kınından çekilmiş kılıçlardır onlar

Zamanın hadiseleri üzerine samimi düşünürsen

Yenilir sana en amansız görünen korkular

Herkes nasibini almış yanılgılardan: 

Hanifler*, Yahudiler, Mecusiler, Hıristiyanlar

Artık ikidir dünyanın ehli: Birinin aklı var

Ama dini yok, diğerinin aklı yok ama dini var

UMURSAMIYORUM

Ben ki zamanımın sonuncusuyum ama

Getirdim ilklerin getiremediklerini

Cehaletin her tarafa bulaştığını görünce

Görmezden geldim öyle ki cahil saydılar beni

Gündüzüm gecemle yarışır onurda

Günbatımlarım kıskanır seherlerimi

Çok vakit aldı zamanın cilvelerine dair itirafım fakat

Umursamıyorum artık kötülük avcılarını

AKILDIR TEK İMAM

Ömürlerden ömür seçtiniz ey krallar

Ve hâlâ ömür ekliyorsunuz ömürlere insafsızca

Neden görmezsiniz ki yüceliğin yollarını

Bir kadın avcı da gidebilir savaşa

Fakat kimileri istiyor ki çıksın bir imam

Nutuk atsın dursun sağır dilsiz kıtalara

Beyhude! Tek bir imamı var insanın

O da akıldır yol gösteren sabah akşama

CAM

Güldük fakat ne sefihti kahkahalarımız

Oysa yalnız ağlamayı hak ediyor sakinleri yeryüzünün

Öyle kırıp geçiriyor ki bizi öngörülmezliği zamanın

Dönemeyiz aynı kalıba bir daha tuzla buz olmuş cam gibi

*Hanifler: İbrahim peygamberin yolundan giden, tek Tanrı inancını taşıyan kişiler. (ÇN.)