Kimse hayatından memnun değil. Hepimizin içinde yaşadığı koşullar, güzelim ülkeyi endişe içinde, üstelik de aç yaşadığımız açık cezaevine, kâbusa çevirdi. 20 yıldır iktidarda olan AKP ve payandası MHP’nin ülkenin tüm kaynaklarını zenginlere yönlendirdikleri için büyük kitleler işsiz, yoksul ve umutsuz. Kurtuluş, iktidarın değişmesine bağlı, çünkü Erdoğan ülkeyi batağa saplayan politikalarını değiştirmek değil, iktidarını sürdürmek derdinde. Bunu seçimle yapamayacağını gördü, oyları eriyor. Meclis zaten şimdi de saf dışı olduğundan Cumhurbaşkanlığı seçimi hayati önemde! Erdoğan’ın ise karşısına ölçüm için koyulan adaylarla da boy ölçüşmekte zorlanacağı görülüyor. Hele ikinci turda kaybetmesi kesin.
Kiminle karşılaşsam, doktora ilaç sorarlar ya, gazeteciye de seçim soruluyor: Bunlar gidecek mi? Seçim usulüne göre yapılırsa gidecek.
KAMPANYALAR?
Seçim güvenliği meselesi, sadece sandık ve atılan oyların sayılmasıyla sınırlı değil, o kısmı sandık güvenliği. Seçim öncesi kampanyalarda cumhurbaşkanı, devletin bütün imkân ve gücünü kullanarak AKP başkanı olarak kampanyasını sürdürecek, muhalefet partilerinin her türlü miting gösteri ve kampanyaları engellenecek, medyanın yüzde 80’ini kontrol eden iktidar, geri kalanına da para cezaları ve hatta kapatmalarla şimdiden başladığı baskıyı arttıracaksa, sosyal medyaya uyguladığı cezalar yetmiyormuş gibi yeni kısıtlamalar hazırlıyorsa, geriye ne kalıyor? Kapı kapı dolaşmak, yüz yüze iletişim mi? 80 küsur milyonluk ülkede? Bu kısmı seçim güvenliği!
ÇÖZÜMÜ KALMADI
Artık kendi seçmen kitlesi bile Erdoğan’ın sorunları çözeceğine inanmıyor. Markete, pazara giden ev kadının poşetinde sadece havuç soğan var! Oğlu işsiz, çocuğun harçlığı yok, küçüğün beslenme çantası boş. Peki o zaman başörtülü bacım Erdoğan’ın “Gezi’de cami yaktılar, içinde de bira içtiler” masalına niye inanıyor? Gezi olup biteli kaç yıl oldu, niye tekrar çıkarıp ısıttılar, niye savunan insanları örnek olsun diye hapse attılar? İç ve dış düşman yaratmak için bu kadar uğraşma sonunda iç ve dış savaş da mı çıkarırlar? Sokak röportajları çok öğretici; genç bir kadın, “İmam içmediler diyor ama ben YouTube’da izledim, camide bira içiyorlardı” diyor. Biz niye göremedik aHaber’de? Kaç cumadır bekliyoruz?
Gezi dizisi, tekrarları gösterilse de Beren Saat’in Aşk’ı Memnu’su gibi hâlâ tutuyor! Ne Osman Kavala’yı anlayabildiler, ne ağaç için ölmeyi? Ya dış mihraklar? Üç harfliler gibi, görmediğimiz ama olduğuna inandığımız bir düşman! Suriye topraklarında yaptığımız temizlikte 15’den fazla canı şehit verdik. İster misin operasyonu büyütüp “Ne seçimi, bekaa meselesi, savaşıyoruz, enflasyonun lafı mı olur?” desin. Zaten enflasyon değil, hayat pahalılığı. Yeni iktisat teorileri.
GENÇLER
Umudumuz gençler. Gençleri kandırmak kolay değil, ne aHaber izliyor, ne Sabah gazetesi okuyor. Varsa yoksa telefonları, antenleri açık, her şeyi biliyorlar. Başı örtülüsü, açığı, farketmiyor. Cin gibiler, ailelerinin fikirlerine ters düşmekten de çekinmiyorlar. Benim üzüldüğüm bu yaşta, müzik, edebiyat, sinema, bilimle uğraşacaklarına gelecek kaygısı içinde, siyasetle ilgileniyorlar. Gençler, özgür olmak istiyor, cesurlar, kızı erkeği, deli kanlılar. Ve kafaları çok çitilenmiş olan küçük bir azınlık dışında bu iktidarı istemiyorlar. Bu seçimde de 7.5 milyon genç oy kullanacak. Bizi onlar kurtaracak.
