Bu kış İstanbul’daki sabah mesaimizin adı “trafik”! Fenerbahçe’den Zircirlikuyu’ya kaplumbağa hızıyla bazen iki saatte varıyoruz. “Meditasyon zamanı” diyorum ben buna, mantramı hatırlayıp. Gerçi yolun yarısına bile varmadan o da bitiyor, bu sefer radyo haberleri canıma okuyor, ardından telefon görüşmeleri tamamlanıyor, ama daha köprüye varmamışız.

Geçen sabah bunalıp bir tweet yazdım:

“Keşke yanıma örgümü alsaymışım:)”

Örgüdeki ‘ö’ ve ‘ü’ler IPhone’da noktasız yazılınca arkadaşlar bunu “orgumu” diye okumuş, Ömür örneğin, beni köprünün üzerinde org çalarken hayal etmiş.

Yakındır köprüde org çalmam... Bin türlü misyon yükleyip, yere göğe sığdıramadığımız İstanbul insanı her hale sokar.

***

İstanbul mühendislikte iyi, planlamada çok kötü.

Kentin altı üstüne gelirken bazen içime bir kurt düşüyor, acaba birileri mühendisler için iş mi yaratıyor?

Sever bizde her iktidar kendi zenginini yaratmayı, ama bu kadar hırslısı görülmemişti...

Kent toprağı üzerinde oynanan oyun bu mu?

Alın işte benden de bir komplo teorisi...

***

Merkezini yitiren, bütün şehircilik kuramlarını altüst eden bu kenti bir bilene sormalı dedim. Kentsel gayrimenkul ve proje geliştirme denince akla gelen ilk isimlerden Tavit Köletavitoğlu’na danıştım.

Dedi ki, “Sorun bizim İstanbul’a mozaik parçaları gibi bakmamızda. Kentle ilgili kararlardaki otorite kargaşası sürüyor, belediyeler dışında merkezden görevlendirilen 20 ayrı kuruluş İstanbul’a efelik yapıyor” diye anlattı.

Peki, ama nasıl oldu da İstanbul, uluslararası danışmanlık şirketi PWC’nin değerlendirmesinde üç dalda Avrupa’nın en iyisi çıktı? 700 uzman bakmış, mevcut yatırımlarda, proje geliştirmede ve yatırımların geri dönüşü açısından en iyisi İstanbul’muş...

Yanıt: “İstanbul’un yanına koyabileceğimiz başka şehir mi var Türkiye’de? İstanbul Türkiye algısını kendine mal eden bir kent...”

Tavit Bey’e göre İstanbul için karar mekanizması bölük pörçük olunca büyük ve uzun vadeli bir planı olması imkânsız! İstanbul’a üzerinde uzlaşılmış uzun vadeli bir hedef koymak da mümkün değil...

Ve bu kentte başka hiçbir yerde olmayan, her biri 1550 hektarlık 30 ayrı proje var!

Köprüler, altgeçitler yapılıyor, ama tepeden baktığınızda ortada büyük bir vizyona dayalı plan yok. Misyonlar yüklüyoruz toprak parçalarına, Galataport, Haydarpaşa, Pendik diyoruz ama İstanbul’a planlı roller veremiyoruz.

Kısacası nereye gideceğimizi bilmeden yola çıkıyoruz. Böyle koydu noktayı Tavit Köletavitoğlu...

***

Yola çıkmak demişken...

İstanbul’da insanlar ev seçimini rasyonel nedenlerle yapmıyor. Dünyanın her yerinde aileler ilkokul çağındaki çocuklarının okuluna yakın oturur. Bizde çocuklar yuvaya bile taşımalı sistemle gidiyor. İşyerlerinde de “servis” diye bir olay var, İstanbul’dan başka yerde rastlanmayan.

“Yatakhane Asya yakasında, yazıhane Avrupa yakasında olunca trafiğin suçu ne?” diye de düşündüm bir an. Köprüde org çalmaya başlamaktansa evi taşımak daha mantıklı bir seçim olabilir mi?