33 yıl sonra aynı kavga:

Belleğim, aklım, vicdanım isyan ediyor! Sanata, birikime değil, sadece şan şöhret, mal mülk, çıkar ve rant ilişkilerine geçit veriyoruz!

Bu sayfadaki şu fotoğrafa bakın! 1979 yılının güneşli bir sonbahar sabahı çekildi bu fotoğraf. (Foto: Ali Bostancı) Ekimin ilk haftasıydı. Biliyorum, çünkü oradaydım. Önayak olmuştum.

Kimler yok ki! Soldan başlıyorum: Genco Erkal, Yıldız Kenter, Zafer Önen, Müşfik Kenter, Aliye Uzunatağan; hemen önlerinde Toto Karaca, Mürüvvet Sim, Şükran Güngör, Gülriz Sururi, Engin Cezzar; en ön sırada Metin Deniz, Zeynep Irgat, Ulvi Alkacakaplan… Bu fotoğrafta görünmüyorlar ama Rutkay Aziz, Müjdat Gezen, Ali Taygun, Mehmet Akan, Savaş Dinçel de oradaydı. Fotoğrafta en sağda beyaz bir kâğıt. Anımsıyorum, o kâğıdı elinde tutan, zehir zemberek bildiriyi okuyan Candan Sabuncu…

İstanbul’un ilk \ttiyatro salonlarından

Bundan tam 33 yıl önce o ekim sabahı Beyoğlu’nda Karaca Tiyatrosu’nun önünde toplandık. Ses Tiyatrosu’ndan sonra İstanbul’un en eski ikinci tiyatro salonu olan Muammer Karaca Tiyatrosu binasını İstanbul Sular İdaresi yıkmak istiyordu. Tiyatronun yıkımını durdurmak için Tİ-SAN Tiyatro Sanatçıları Birliği önderliğinde, buraya emeği geçmiş, burada sahneye çıkmış tüm sanatçılar bir araya gelip bir kampanya açtılar. Hep birlikte sanatçısı, izleyicisi, basını öyle bir haykırdık ki, o yıkımı durdurduk…

1954’te Muammer Karaca kurmuştu kendi olanaklarıyla. En müthiş oyunlarını burada oynadı. 1959’da Muhsin Hoca’ya kapılarını açtı. Muhsin Ertuğrul iki genci, Yıldız ve Müşfik Kenter’i davet etti buraya. “Küçük Sahne”nin “eski”leri de geldi. 1961’de Kenter’lerin sürekli tiyatrosu oldu. Sonra Münir Özkul, sonra Tevhid Bilge ve Ulvi Uraz, topluluklarını burada kurdu. Ali Poyrazoğlu, Müjdat Gezen tiyatronun “gençleriydi”. Sonra Beklan Algan - Ali Taygun yerleşti buraya; sonra Nisa Serezli Topluluğu… Ve son 23 yıldır da Dostlar Tiyat\t\trosu’nun mekânıydı Karaca Tiyatro!

Tahliye ve rant hesapları

Gelin görün ki 33 yıl önce durdurulan yıkım, şimdi yeniden sahnede. Buram buram rant hesapları kokuyor. (Off be! 33 yıl sonra aynı kavga! Yetti artık!)

Beyoğlu Belediyesi “idari ve teknik nedenlerle” boşaltılmasını istedi. Zaten son yıllarda, “Kutlu doğum haftası”, dini toplantılar nedeniyle ancak haftada bir iki gün yararlanıyordu Dostlar Tiyatrosu! Şimdi o da yok!

Genco Erkal’a kulak veriyorum:

“Başka herhangi bir uygar ülkede olsa bu salona kentin gözbebeği gibi bakılır... Beyoğlu Belediyesi buraya bir çivi dahi çakmadığı, bakımına hiç özen göstermediği gibi, burayı siyasi toplantılara verip, günün moda deyimiyle ‘çok amaçlı salon’ olarak kullanmakta direniyor. Muammer Karaca Tiyatrosu’nu yok etmek kültürel bir cinayettir. Tiyatromuza sahip çıkalım ve onu açgözlü sermayeye peşkeş çekmek isteyenlere geçit vermeyelim. İlgililere sesleniyorum: AKM gibi Muammer Karaca Tiyatrosu da onurumuzdur. Onları siyasi emelleriniz için kullanmaktan vazgeçin! Kirli ellerinizi kültürel değerlerimizin üstünden çekin!” Bu arada Genco Erkal kendisiyle yarışmaya devam ediyor hâlâ: Ve dünyada bir ilki gerçekleştiriyor: 5 akşam peş peşe, dördü tek kişilik 5 ayrı oyun oynuyor. Ankara’dan sonra şimdi de Caddebostan Kültür Merkezi’nde. Kaçırmayın!

\n