Sevgili okurlar, bugün bayram… Bayramın birinci günü… Eğer yapabiliyorsanız sevdiklerinize sarılın. Sımsıkı kucaklayın onları… Sevginizi dışavurun… Sözcüklerle, öpücüklerle, şiirlerle, çiçeklerle, mektuplarla, bakışlarla, dokunuşlarla ifade edin… Bir daha bu fırsat elinize ne zaman geçer, hiç belli olmaz… Malum ileri demokraside yaşıyoruz artık…

“İleri demokrasi” yetmez ama, bu bayram idare edeceksiniz gayrı!

***

Eğer sevdikleriniz, çocuklarınız, yakınlarınız, dostlarınız, arkadaşlarınız:

Operasyon ya da çatışmalarda öldürülmedilerse…

Doğanın değil, insanın açgözlülüğü ve dinmeyen iştahıyla yıktığı yapılar altında kalmadıysa; fay hatları arasında sıkışıp kalmadıysa…

Not defterlerine aldıkları notlar, evlerindeki kitaplar dergiler nedeniyle gözaltına alınmadılarsa…

Tutuklu 70 gazeteciden biri değilse…

Ergenekon ya da KCK nedeniyle binlerce sayfalık iddianamelere adları karışmamışsa…

Hapisteki “teröre karışmış” 13 bin kişiden biri değilse…

YÖK’ü, paralı eğitimi protesto ettikleri için içeri tıkılan 500 öğrenciden biri değilse…

Sımsıkı sarılın onlara… Çünkü bugün sarılabileceğiniz insanın, yarın ne olacağı hiç ama hiç belli olmaz. Bir bakarsınız internete düşmüş bir isim, telefon dinlemesine takılmış bir sözcük, o sevdiğinizi alıp koparıvermiş sevdiğiniz sizden…

Öyle ya, referandumda “Yetmez ama evet” diyenlerin bile artık ödleri kopuyor, ya bizim de başımıza bir şeyler gelirse diye… (Bakınız iki gün önce Cumhuriyet’te Mustafa Sönmez’in “Yol Ayrımında Kırık Hayaller” başlıklı yazısı!)

***

“Yetmez ama...” ile “Yetti gayrı” arasında gidip geldiğimiz şu bayram günlerinde sizleri hüzne değil sevince boğmanın yollarını ararken PEN Kadın Komitesi Başkanı yazar Ayşe Kilimci’nin mektubu imdadıma yetişti. (Teşekkürler Ayşe Kilimci!)

Mektubunda “Can ustanın dizeleriyle canımızı dinlendirelim, yahut diriltelim” dedikten sonra Can Yücel’in “Bayramdır” şiirini paylaşıyordu.

Bundan güzel bayram kutlaması olamaz. İşte o dizeler:

Bayramdır

“Nefes almak bayramdır mesela; günün birinde soluksuz kalınca anlar insan...

Görmenin nasıl bir bayram olduğunu karanlık öğretir; sevmeninkini yalnızlık...

Sızlamayan her organ, hele de burun direği bayramdır.

Bayramdır, elden ayaktan düşmemek, zihinden önce bedeni kaybetmemek, kurda kuşa yem olmayıp ‘Çok şükür bugünü de gördük’ diyebilmek...

Sevdiklerinle geçen her gün bayramdır.

Yoğun bakımda sancılı geceyi ya da kangren olmuş bir ilişkiyi bitirmek de öyle...

En acıktığın anda dumanı tüten bir somunun köşesini bölmek, korktuğunda güvendiğine sarılabilmek, dara düştüğünde dost kapısını çalabilmek bayramdır.

Bir sürpriz paketinden çıkan hediye, tatlı bir şekerlemede üstüne serilen battaniye, saçlarını müşfik bir sevgiyle okşayan anne bayramdır.

‘Ona güvenmiştim, yanılmamışım’ sözü bayramdır. Hiç aldatmamış, aldanmamış olmak bayram...

Yeni eve asılan basma perdeler, alın teriyle kazanılmış ilk rızkın konduğu çerçeveler, yüklü bir borcun son taksidi ödenirken sıkılan eller bayramdır.

Evde yalnızlığı noktalayan insan nefesi, akşam kapıda karşılayan yavuklu busesi, sevdalı bir elin tende gezmesi, nice adağın ardından çınlayan çocuk sesi bayramdır.

Alnı açık yaşlanmak bayramdır; ulu bir çınar gibi ayakta ölebilmek bayram...”

Teşekkürler Can Yücel; ve hepinize iyi bayramlar.