Oyunu izlerken aklıma Büyük Taarruz’dan önce Kocatepede’ki duruşu geldi Atatürk’ün. Birkaç gün sonra “Ordular ilk hedefiniz Akdeniz’dir, ileri” komutunun Cumhuriyetimizin kuruluşuna neden olduğunu düşündüm.
Benim için her iki takım da önemliydi. Yıllarca aynı heves ve heyecanla görev yaptığım Antalyaspor ve Beşiktaş’ın mücadelesi kıran kırana bir meydan savaşı gibi geçti. Özellikle orta alanda sayısız top kaybeden iki takım, çok isteseler de az gol pozisyonuna girdiler. Beişiktaş’ın sürpriz kadrosunda Necip sağ bek ve ‘umumi arzu’ üzerine Jones ilk 11’deydi. Samet Aybaba’nın kadrosu da farklıydı. Diarra’nın süratine dayalı bir taktikle oynattı takımını. Kısır geçen ilk yarıdan sonra ikinci yarıda son 20 dakika Beşiktaş kazanmak için elinden geleni yapan taraftı. Almeida karambolde vurduğu toplarda şanssızdı ancak yine de net pozisyonu gole çevirebilecek bir atak organizasyonu göremedik. Tamamen mücadeleye dayalı, golü hataya bırakan futbol anlayışı ve oyunu renklendiren yaratıcı oyuncu eksikliği golsüz bir 90 dakika yaşatarak izleyenleri de gerdi. Beşiktaş’ta Franco, Atiba, Veli, Motta, Ersan iyi günlerinde olsalar da skoru etkileyemedi. Antalyaspor ise Uğur’un yönetiminde Diarra ve Enoh ile zaman zaman dengeyi bozarak gol aradı.