Bu bir gerçektir. Ülkemizin her alanda başvurduğu basit bir şark uygulamasıdır. “Batılı olmak” onlar gibi emperyalist olmak değildir. Asla ülkemizin kalkınmasını istemez Batı. Bağımsız bir güç ve geçmiş imparatorlukların bütünleştiği bir “ulus devlet” olmamızı hiç istememiştir dost sandığımız ülkeler. Sadece yararlanmak için ve ihtiyaçları olduğu sürece yanımızdadırlar. Son ekonomik kriz artık sınır tanımaz bir hızla gelirken değişen yeni dünya düzenini de getirecektir. Bunu görmek gerekir. Acımasız bir şekilde Ortadoğu’da akıtılan kanın farklı bölgelere de sıçrama olasılığı söz konusudur. Ancak güçlü devletler hâlâ savaş alanlarını farklı topraklara kaydırmak isterken ekolojik değişim ile küresel ısınma ve yeraltı kaynaklarını da gözeterek seçiyorlar.

Şimdi bu yazı girişimin “Teknik direktörlük ile alakası nedir” diye soranlar olabilir. Var, hem de çok ilgili... Futbolun endüstrileşmesi bu gelişmenin içindeki önemli bir alandır. Bu nedenle ortaya yeni tip yönetici ve menajer yapısı koymuştur. Futbol uygulamacıları sözde kölelikten kurtarırken daha da esaret altına almıştır. Güç kimde ise her türlü yasa ve kural delinmektedir. Bu alanda teknolojinin getirisini kullanan masa başı uyanıkları futbol pazarını ele geçirmiştir. Bu nedenle transferler hep açıktır! Hiç bitmez. Bosman yasaları görüntüdür. Futbolcu yine kulüplerin kâr odağıdır.

Teknik adamların profili değişmiş, “lider” değil “iş bitiren” kişiler olmuşlardır. Yani liderlik yöneticiye geçmiştir. Teknik adamların görüntüsü sanaldır. Onlar “takıyye” ile görev sürdüreceklerdir. Statüye uyan ve direksiyonu patrona teslim eden kişi olmuştur teknik adam genelde dünyada... İstisnaları vardır ileri ülkelerin bazılarında... Alex Ferguson, Jose Mourinho ve Arsene Wenger sanki son örneklerdir. Şimdi artık çok transferle çok para dönen bir futbol piyasası var ve bu iş yöneticilerle bazı menajerlerin güdümüne girmiş durumda.

Teknik direktörlerin profili değişmiştir. Bu en çok bizim ülkemiz için zararlı olmuş; üretime yeni geçen futbolumuz tüketime teslim olmuş ve kalıcı olmayan günlük başarılar öne çıkmıştır. Sıvasspor ve Trabzonspor örnekleri iyi takip edilmelidir. Bülent Uygun ve Ersun Yanal ne kadar önemsenmektedir futbol dünyamızda? Hâlâ bile bile başarısız olunacak şartlara pike yapan ve nerede, ne zaman işi alıp bırakacakları belli olmayan teknik adamlar bu pazarın önemli aktörleridir. İşi de kendilerini de bitiren gelecek içinde zorunlu takıyye ortamında futbol adamlığını sürdürmektedirler. Akşam başka, sabah bir başka kulüpte olmak sıradanlaştı. Bu acı gerçeği de hepimiz ibret almadan izleyerek başarı bekliyoruz. Elmanın sapını yaladığımızın hâlâ farkında değiliz! Yeni futbol yılınız kutlu olsun...