\n

Ali Sirmen’in rahmetli annesi Rahşan Işılay, Avusturya Lisesi yıllarımda benim tarih öğretmenimdi.\n

Biliyorum, alışılagelen deyiş tarzı böyle değil. Çünkü eski öğretmenlerimizden ya da hocalarımızdan söz ederken genellikle bütün bir sınıfı kapsayan “bizim” sözcüğünü kullanırız. Örneğin: “Hiç unutmam, bizim bir tarih öğretmenimiz vardı…” gibisinden.\n

Herkeste öyle midir, bilmiyorum; ama bende, zamanın geçmişten bugüne akışı boyunca, bazı öğretmenler ve hocalar “bizim” olmaktan çıkıp “benim” sözcüğüyle dile gelen bir tür sahiplenmenin öznesi oldular.\n

Peki ne zaman ya da hangi evreden başlayarak gerçekleşti bu durum? \n

Önce tarih “merakı.”\n

İlkokulda tarihe meraklı değildim. Benim için neden okutulduğu belli olmayan, son derece sıkıcı bir dersti. Bu durum, ortaokul yıllarımda da sürüp gitti. Ve bunun şaşılacak bir yanı da yoktu. Bizim “Milli Eğitim”imizdeki ünlü “müfredat”ın tarih dersi, sanki sırf geçmişte olup bittikleri için öğrenilmesi gereken olayların saçma sapan bir araya getirilişinden ibarettir.\n

Ama kimi öğretmen vardır, bu derslerin akışına bambaşka bir yön verir. Ve o yön sayesinde tarih dersleri yalnızca sıkıcı olmaktan çıkmaz, öğrenci için kalıcı bir merakın nesnesine de dönüşür.\n

Rahşan Öğretmen, benim için işte o öğretmenlerdendi. \n

Lise yıllarımda başlayan ve sonradan giderek yoğunlaşan tarih merakımı bana Rahşan Öğretmen’in aşılamış olduğunu ancak çok sonra anlayacaktım. “Bunu Rahşan Öğretmen söylemişti …” şeklindeki hatırlayışların sayısı arttıkça. Ve Rahşan Öğretmen’in “benim öğretmenim”e dönüşmesi de işte o zamanlara rastlar.\n

Avusturya Lisesi’ni bitirdikten yıllar sonra, Anadolu Üniversitesi’nde yaklaşık on dokuz yıl boyunca verdiğim Kültür Tarihi derslerinin öğrencilerim tarafından onca merakla izlenmesinin -son bıraktığımda, tam iki yüz yirmi beş kişilik bir sınıfım vardı!- temelinde de Rahşan Hoca’nın harcının bulunduğunu anlamam çok sürmedi.\n

“Aydınlık” bir öğretmendi Rahşan Öğretmen.\n

Bize yalnızca öğretmekle yetinmezdi. Bizleri aydınlatırdı da... \n

Beni aydınlattı.\n

Tarihin en büyük öneminin bize dünü değil, fakat bugünleri öğretmesinden kaynaklandığını öğreterek.\n

Rahşan Işılay’ın kimliğinin bir benzerini daha önce annemin şahsında tanımıştım. Cumhuriyet’in ilk öğretmenlerindendi.\n

Rahşan Işılay, yani “benim” tarih öğretmenim de hayatı boyunca onurlu bir Cumhuriyet kadını ve Cumhuriyet’in getirdiği aydınlanmanın bir temsilcisi olarak kaldı.\n

Anısı önünde saygıyla ve şükranla eğiliyorum…\n

\n