Halk, “yasaklanan” Taksim’e yürümek niyetinde.

Kimi bir gece önceden Çekmeköy’de başlamış Gezi yürüyüşüne; kimi Ümraniye, kimi Kadıköy’den gelmiş. Hem de tabana kuvvet.

Ama polis - jandarma TOMA ve çevik kuvvetle İstanbul’un merkezini “koruma” telaşında; kimden, neden koruduklarını bilmiyorlar ya neyse!

Divan Oteli’nin giriş katını revire çevirmesinden esinlenen bazı oteller, kapılarını yaralı direnişçilerle doktorlara açmış. İçeride resmen tıbbi hizmet veriliyor; tutuklanma endişesine rağmen!

Kimi kafasına darbe almış, kiminin ayağında yanık var; en çok da TOMA’lardan sıkılan sarı-mavi renkli suyun yarattığı yanıklar. Baret taktığı için gözaltına alınan biri doktor 3 hemşire tepkilerden çekinildiği için serbest bırakılıyor; ama tutukluluk şartlarını ne siz sorun ne onlar anlatsın.

Çevik kuvvet resmen gerilla taktiği uyguluyor. Bir ileri, bir geri. Kimi zaman apartmanlara, kafelere zorla girilip kadın çocuk demeden basıyorlar tokatı; itiraz edene direkt tutuklama. Belli ki Çevik Kuvvet Emniyet Müdürü Fatih Sarıyıldız’ın, “2., 3., 4. Çanakkale Destanı” söylemleri yine gücün orantısını kaçırmış!

Öğleden sonra halk, “yüzde 50 Kazlıçeşme’ye gidiyorsa yüzde 50 de Gezi’ye” diye yeniden harekete geçiyor. Ama TOMA’lar, ara sokaklar, esnaf, alışveriş yapanlar, evine gidenler ve demokratik hak için yürüyenleri “bizden değil” diye görmüş olsa gerek basıyor gazı.

Minicik bir çocuk (Taha), TOMA’dan gelen pis suyla sırılsıklam, kargaşada ağabeyini de kaybediyor. 10-11 yaşlarında ama babasının, ağabeyinin telefonunu anımsamıyor. Soyadını bile güç bela söylüyor; bu çocuğu kimin korkutmaya hakkı var?

Akşam Halaskârgazi’de binlerce yurttaş var; bazen etrafı gaz basıyor. Helikopterden atıldığı iddiaları yoğun ve Şişli Etfal’e hasta götüren ambulanslar da şüphe altında; sabah saatlerinde birinin içinde gaz bombası olduğu iddiaları nedeniyle halk, her ambulansı durdurup arıyor ve geçiş izni veriyor.

İşte İstanbul’un dünkü hali.