İlk 15 dakika bitmeden geldi goller. Ligin en formda isimlerinin imzasıyla. Başta Cenk olmak üzere herkes parlıyor, kanatlar işliyor, tribünler mutlu... Pek pembe tablo çizemediğimiz şu günlerde oksijen çekiyoruz ciğerlerimize. Sonrasında bir şey yok. Ama bu kadarı da yetiyor. Rahat kazanıyor sayılır A Milliler. Sıkıntı yaşamadan, az pozisyon vererek. Uzun bir aradan sonra neredeyse bütünlüklü diyebileceğimiz bir oyunla...
Sihir nerede peki? Erken gelen goller büyük şans tabii. Ama en önemli etken Fatih Terim. Bu kadar hücumcu bir takım ancak iyi bir planla böyle olgun ve etkili oynayabilirdi. Dengeleri çok iyi oturttu kurt teknik adam. Takdir etmek lazım. İlk defa bu kadar çeşitli bir takım vardı sahada. Üç lejyoner, üç Fenerbahçeli, iki Beşiktaşlı, birer de Galatasaray, Başakşehir ve Trabzonsporlu. Bu da iyiye işaret. Gerçi ilk on birde 28 yaş altında sadece iki oyuncu vardı: 26’lık Cenk ve 25’lik Yunus. Olsun buna da şükür.
Evet, iyiye iyi demeli; lakin rakip de Finlandiya. En değerli oyuncuları Bundesliga’da düşmemeye oynayan Werder Bremen’in 32 yaşındaki Moisander’i. Olduğu kadar oynayabiliyorlar sadece. Olsun, rakip değil galibiyet önemli. Biz daha önce neler gördük sonuçta!
Ha bir de şu var: BM verilerine göre dünyanın refah düzeyi en yüksek ülkelerinden biri Finlandiya. Helsinki Senedi ile barışın, adaletin, insan haklarının simgesi. Genç nüfusu bizim mahpustaki insan sayısını zor geçer. Futbolda iyi değiller, evet. Bu mağlubiyeti de çok sorun etmeyeceklerdir.
Ama kusura bakmasınlar. Bizim için çok önemli futbol. Bu aralar hepimizi mutlu eden çok az şey var. İnsan hakları karnemiz, refah seviyemiz, bölgesel sorunlarımız, yaklaşan referandum yüreğimizi kaldırıyor. O yüzden bu goller biraz serinletiyor hepimizi. Ama memlekette gülümsetecek çok az şey bırakanlar tribünde keyiflenirken şunu da biliyorlardır umarım. Napoli’ye atfedilen o veciz sözdeki gibi, yarın etkisi bitecek bu maçın. Yarın biz gene dertlerimizle kalacağız. Ama dün akşam iki saatliğine kraldık!.. Hem ümit fakirin ekmeği değil mi?