Tanıyanlar vardır, tanımayanlar için anlatayım. Bu ülkenin gördüğü en tutkulu spor âşıklarından biridir Şevket Furkan Erbay. Farklıdır. Okçuluk hastasıdır mesela. Futboldan hiç haz etmez ama sorsan Real’i tutar. Kış sporlarının en heyecanlısı kayakla atlamayı sevmez de ver biatlonu, saatlerce anlatır, izler. Socrates Dergi’de Gizem Girişmen röportajına bakın anlarsınız. Delidir deli! O kadar ki, başta atletizm olmak üzere bazı sporlarda onun tanımadığı isimlere lisans verilmemesi lazım diye düşündürtür insana. O derece. Geçen gün ofise bir hışım girdi. “Son anlattığım halteri izledin mi” diye başladı sohbete. Hakikaten olacak iş değildi. Şimdi görüntü bulansın o müsabakaya gidelim:
Halter Dünya Şampiyonası 75 kg kadınlar mücadelesi. Podyumda 23 yaşındaki Kuzey Koreli Rim Jong Sim var. Son olimpiyat şampiyonu. Ama 69 kiloda. Bu sefer kilo yükseltmişler. 75’e çıkmış. Olabilir. Ama bu ilk değil. 2009’da 58 kg ile başlamış ve altı sene içinde dört kez kilo değiştirmiş. Ve hepsinde de derece almış. İşte bu olacak şey değil. Yani karşımızda bu sporun efsane isimlerinden biri olmaya aday bir yetenek var.

Gözyaşlarıyla podyumda
Ama ne oluyor? Koparmada 128 kg denerken sakatlanıyor Jong Sim. Ağırlık neredeyse üzerine devriliyor ve dizleri kilitleniyor. Karga tulumba götürüyorlar. Anlatan Şevket, heyecan ve kaygı içinde “Bir daha denetmeseler bari” diyor. Ama işte, mesele altın, mesele ille de başarı. Olimpiyat ruhu falan hak getire. Zorla silkmeye zorluyorlar kızı. 150 kg ilk denemede kaldırıyor ama feci durumda. Seke seke iniyor podyumdan. Gümüş garanti artık. Yeter! Yetmiyor. Bırakmıyor. Daha doğrusu bıraktırmıyorlar. Zorluyor antrenörü. İte kaka çıkıyor yeniden. İkinci hakkında 155 kg deniyor. Ama yetenek ele avuca sığmıyor. Onu da kaldırıyor. Ama artık gözyaşları içinde. Dizleri perişan. Podyumdan inemeyecek durumda. Yardımla götürüyorlar. Yetmiyor Kuzey Koreli antrenöre. Bir daha denetiyor. Ne yazık ki kızcağız 157 kg’ı da deneyeyim derken dağılıyor. Sedyeyle taşıyorlar podyumdan. İnsanın içi eziliyor. (izlemek isteyenler için http://bit.ly/1QaPhwX)

Bildiğin mobbing!
“Madalya törenine sekerek de olsa gelince rahatladım” diye anlatıyor Şevket. Sıkı bir sporsever olarak asabı bozulmuş belli ki. “Demediğimi bırakmadım” diyor. Kuzey Kore despotizminden girmiş, insan haklarından çıkmış. Ben de ekleyeyim. Bildiğiniz mobbing bu!
Halter olimpiyatın o ünlü sloganı “citius, altius, fortius”taki (daha hızlı, daha yüksek, daha güçlü) fortius’un yani gücün simgesi. Tarih boyunca en bilinen sporlardan biri. Ama bugünkü durumu vahamet arz ediyor. Doping yüzünden iki yıl kapatılma girişimi olan federasyona sahip bir ülke olarak biz bunu iyi biliyoruz. Zaten sporun serüveni de dopingin coğrafi değişimine göre değişiyor. Bir ara biz, Yunanlılar, Bulgarlar güçlüydü. Şimdi üstünlük dünyanın doğusuna geçti. Artık Çin, Rusya, Kazakistan, Kuzey Kore domine ediyor. Son şampiyonada Avrupa Birliği üyesi olup da madalya kazanan tek bir ülke yok. Madalya alan ülkeler içinde Avrupa’ya en yakın üç ülke Rusya, Belarus ve Türkiye. İnsanın aklına kötü kötü sorular gelip duruyor.
İyi de bunları neden anlatıyorum? Bakın önümüz olimpiyat. Şimdi madalya tartışmaları başlar yavaştan. Yetkililer gene ‘bize organizasyonu vermediler’ yakınmalarıyla konuşur. Kaç sporcumuz var’ı tartışmaya başlarız. Madalya beklentileri masaya yatar. Oysa olimpik ruh, olimpizm asıl olimpiyat olmadığı zaman oluşur. İşte tam da böyle olaylardan ders alarak..

İşte Kobe Bryant tarihinin köşetaşları

• Liseden NBA’e gelen ilk garddı.
•All-Star’a seçilen en genç oyuncu oldu (19yaşında).
• 22 Ocak 2006’da Toronto Raptors’a 81 sayı attı.
• 15 bin sayı barajını geçtikten 1.5 sene sonra, 23Aralık 2007’de kariyerinin 20 bininci sayısını attı. Bunuda başaran en genç oyuncu oldu.
•Hayatının yarısından fazlasını NBA’de geçirdi.
• 30 bin sayı ve 6 bin asiste ulaşan tek oyuncu.
• 14 Aralık 2014’teki Timberwolves maçında toplam sayıda Jordan’ı geride bırakarak tarihin en skorer 3. oyuncusu oldu.
• 7 NBA finali, 5 şampiyonluk yaşadı.
• 2 kez NBA final serisinde MVP (En DeğerliOyuncu) seçildi: 2009, 2010
• 17 kez üst üste All-Star’a çağrıldı.

Ne yaptın sen Kobe?
Şimdi olacak iş mi bu sayın Kobe Bryant? Tamam, basketbolu bırakıyorsun. Doğrudur, yaşın geldi, performansın düştü ve artık çekilme zamanı. Ama o şiir formatına soktuğun mektup ne?
Kobe, “Babamın spor çoraplarını top yapıp, Great Western Forum’da maç kazandıran şutları attığımı hayal ettiğim andan itibaren tek bir şeyin gerçek olduğunu biliyordum: Sana âşık oldum” diye başlıyor ve basketbola hitaben ilanı aşkını, sonra da vedaını (vedasını değil) anlatıyor. İnternette birkaç güzel çevirisi var. Ben arkadaşım İsmail Şenol’unkini paylaştım. Mehmet Sergen Bilgin ise tam şiir tadında çevirmiş. Ama okuyabiliyorsanız orijinalini okuyun. Ağlarsınız.

‘Başlatmayın duygusuna’
İyi de oldu mu şimdi bu? Hani romantizm kötü bir şeydi? Romantik futboldan yaka silkenlerin başına bir de romantik basketbolu mu ekleyeceğiz? Basketbol asla sadece basketbol değildir falan de demeye başlarlar şimdi. Aman dikkat Kobe. Şimdi duygusal duygusal okurlar. Yarın aldığın paranın hesabını verirsin o sözcüklerin arasından. Son saniye atışını kaçırırsın, dünyanın diğer ucunda 17 yaşında bir yeniyetme senin yüzünden bahiste kaybettiği 10 lira için sana ana avrat saydırır. Biraz daha kötü git, sosyal medyadan “şimdiden bıraksaymışsın” bile derler yakında.
Sonra çıkar bazı spor ulemaları. İşi sulandırmayalım, oyuna bakalım, der. En son triple-double’ını ne zaman yapmış derler. Profesyonel bu adamlar, der. Başlatmayın duygusuna derler. Hayır, bu sezon ne verdi ki takıma. Aldığını sallıyor, diye mitralyözü döşerler. Abartmayayım, bu ülkedeki önde gelen basketbol yorumcuları yapmaz bunu. Ama futbol uleması görmesin, tefe kor seni Kobe, tefe!