Bu sezon hiç bu kadar hızlı, hiç bu kadar diri bir başlangıç yapmamıştı Sarı-Lacivertliler. Zıpkın gibi girdiler, golleri dizdiler. Nasıl oldu da oldu peki? İsteklilik, çalışma, akılcı diziliş, doğru taktik analiz... Rakibin böyle bir oyuna imkân veren dağınıklığı... Hayır, hiçbiri asıl neden değil gibi sanki. Görünen o ki son milli maç arasını bu sezon ilk defa iyi bir hazırlık dönemi olarak değerlendirmiş Sarı-Lacivertliler. İlk onbirden milli takımlara giden sadece üç oyuncu olunca tam takım oturup çalışmışlar da çalışmışlar. Sanırım lig asıl şimdi açıldı onlar için. Sis kalktı ve ne oynadıklarını artık daha net seçebiliyoruz.
Tabii böyle bir “çıkış” için tam da Galatasaray maçından bir hafta öncesini “seçmeleri” bir rastlantı olamaz değil mi? Bu “tayming” de gösteriyor ki sezonun en büyük hedef maçı için gidecek Seyrantepe’ye Sarı-Kanarya. O maç öncesi böyle bir “ittirgeç” belli ki en çok ihtiyacı oldukları şeydi. Tam istedikleri gibi oldu.
En çok ne işledi peki? Öndeki dörtlü pas trafiğini kurmuş gibi duruyor. Çok çabuk çoğalıyorlar. Ozan ve Josef de artık daha tumturaklı ve daha akışkan. Gollerde yaratıcılık kadar tempo ve hareketlilik de çok iyiydi. Yavaş çekim gibi değil artık takım. Hızlanmayı ve yayılmayı iyi biliyorlar. Defans dörtlüsü dışında taşlar yerine konuyor gibi. Maçı da bu sayede rahat kazandılar zaten.
İki lakırdı da Yeni Malatyaspor’a. İlk yedi haftada beş teknik direktörün görevine son verildi ligimizde. Yeni Malatyaspor onlardan biri. Ne kadar “yeniler” bilmiyorum. Benim bildiğim bir tane Malatyaspor var. Ünal’lı, Feyzullah’lı, Oktay’lı seksenlerin sonunun efsane takımı. Sonra borçlarıyla batan, amatöre dek düşen, başka bir takımın (Malatya Belediye) ismini değiştirip tekrar dirilen bu takım, “o takımın” devamıysa umarım geçmişten ders almışlardır. Şimdilik pek öyle gözükmüyor da...