G.Saray’ın ‘bayrak’ futbolcuları dinlensinler diye(!) Antalya’ya gelmiyor. Şüphesiz çoook yorgunlar!!!! Karar teknik direktörünse, bir tek maça daha çıkmaması en isabetlisi. Eğer futbolcuların yaptırımıysa, o zaman adamcağız hadiseyi zaten hiç yönetemiyor demek. Kadroya dahil edilmeyen topçularla bile ‘eh işte’ bir takım olan G.Saray, Antalya karşısında yetersiz. Rakip oyuna ağırlığını rahatça koyuyor. G.Saray’da zaten öyle bir savunma var ki ‘Savunmaya giriş dersleri’nde ‘Yapılmaması gerekenler’ diye gösterilebilir. 15’te Antalyaspor’un Eto’o’nun ayağından topu ağlara yollaması sürpriz değil. Golden sonra da G.Saray hadiseye ‘seyirci’ kalıyor. 39’da Podolski, bireysel çabalarıyla topu ağlara yollayınca bir süre ‘Aaa gol atabiliyormuşuz’ morali gelse de kısa sürüyor!
2. yarı yine Antalya egemenliğinde başlıyor. 53’te yine Eto’o ile 2. gol geliyor. G.Saray için, gol konusunda umutsuz gözüken tabloyu, 64’te, Umut tersine çevirip 2. golü atıyor. Tam hareketlenecekken Donk’un kırmızı kartı rüzgârı yine terse çeviriyor. 72’de hızlı çıkan Antalya, rakip savunmayı gafil avlayıp 3. golü atıyor. Yetmiyor, 90+1’de Antalya, Rıdvan’la 4. golü imzalıyor. Evet tartışmalı hakem kararları var. Ama onun arkasına saklanılmasın: Bir bilen, ‘mantarlayan’ bu adamlara, G.Saray’ın KÜLTÜRÜNDE en iddiasız zamanlarda bile kazanmak olduğunu sevabına anlatsın!