Hani tatil öncesi okulun son haftası bir türlü bitmez konsantrasyonunuz yerle bir olur ya Beşiktaş için de eve dönmeye 1 hafta kala Kasımpaşa’da oynanan bu maç psikolojik olarak en zor maçlardan biriydi. Üstelik karşısında ideale yakın on birine kavuşmuş -en önemlisi Eren’ine kavuşmuş- olan Kasımpaşa vardı. Hakem hatalarıyla kaybedilen puanları da telafi etmek istemeleri, bir çıkış yapmak istemeleri de cabası.
Ne var ki Şampiyonluk yolu zaten bu tarz engelleri aşma becerisi göstermeyi de kapsamıyor muydu?

Sadece goller vardı
Karşılaşma dengeli başladı. Aslında oyuna daha çok hâkim olan taraftı Siyah - Beyazlılar. Ama bu hâkimiyet etkin pozisyonlara yol açmıyordu. Çünkü Kasımpaşa orta alanda tatlı - sert presli futboluyla oyunun açılmasını önlüyordu. Kartal bir an bu cendereden kurtuldu; Oğuzhan’lı, Frei’li, Sosa’lı hızlı dikine paslaşmalarını başarıyla gerçekleştirdi ve seyri güzel bir gol buldu. Fakat daha gole bile sevinememişti ki -98 saniye sonra- Kasımpaşa da daha önce sinyallerini verdiği tarzda defans arkasına atılan uzun toplarla sonuca gitmeyi başarınca skora hemen denge geldi.
2. yarıya Siyah - Beyazlılar Frei’nin yerine Tolgay’ı alarak orta alanın direncini arttırarak girdi. Ama bunun ne işe yarayacağını anlayamadan Kasımpaşa adeta Beşiktaş’ın rolünü üstlenerek Beşiktaş savunmasının bakışları altında rahat rahat paslaşarak 2. golü de buldu. Şenol Güneş gol çaresi olarak Cenk’i oyuna alarak forveti ikiledi. Fakat sanki ayaklarında prangalar varmış gibi Siyah - Beyazlılar bir türlü o ahenkli oyunlarını kuramadılar. Zaman tükendikçe Beşiktaş’ta gerilim daha da arttı. Sonuçta şampiyonluk ümidi bu mağlubiyetle bitmedi ama daha fenası Kartal gerilimi kaldıramama haliyle kötü puan aldı.