CHP’nin seçim bildirgesini Kemal Kılıçdaroğlu’ndan dinlerken iki yaşındaki Elif’i ve İzmir’de dokuz aylık Eda’yı düşünüyordum...

Şırnak Silopi’de polisin göstericilere attığı gaz bombası başına gelince komaya girmişti Elif. 15 gün yoğun bakımda kaldı, dört gün önce çıktı.

İki yaşında bir kız çocuğu ve bir baba...

Baba Mecit Güngen mutlu, kızı yaşadığı için. Elif şimdi Batman Devlet Hastanesi’nde gözetim altında.

İçişleri Bakanlığı müfettişleri ise olayı soruşturuyor.

***

CHP, seçim bildirgesinde Alevi ve Kürt yurttaşlarımızın sorunlarını çözeceğini, her inanca eşit yaklaşacağını, sorunların eşit yurttaşlık temelinde çözüleceğinin güvencesini veriyor.

CHP büyüme hedefini salt İstabul’la sınırlamayacağını tüm Türkiye’de uygulayacağını, seçim barajını indireceğini, faili meçhul cinayetlerin aydınlatılacağını, gözaltında kayıpların üzerine gidileceğini de söylüyor.

CHP ayrıca lider egemenliğine son verileceğinin, dokunulmazlığın kaldırılacağının altını çiziyor.

***

Yaşadıklarımız ve yaşayacaklarımız...

Yoksulluk ve yolsuzluk!

Ansızın gelen ölümler, acılar... Hayatın bahçesinde sönen umutlar.

İzmir’deki yangında yaşamını yitiren itfaiyeci Ozan Avşar, arkeologdu. İş bulamadığı için itfaiye eri olmuştu dokuz aylık kızına ve karısına bakmak için.

Geride acılı bir eş ve saçlarına karanfil saklayan kızı Eda kaldı... Ozan, Eda’nın saçları uzayınca karanfil toka takacaktı...

İnsanın içini acıtan bir öykü.

Haberi okurken gözlerimi yumdum, düşünceler ormanında yürümeye başladım.

***

Bir hafta önceydi...

Van’da gösteri yapan gençler camiye sığınınca, polis birini yakalıyor ve soruyordu:

“Öğle namazı kaç rekat?”

Genç:

“Dört!”

Polis şefi:

“Alın bunu!”

Aslında bu bir Türkiye fotoğrafıydı... Zorunlu din dersleri... 7-8 yaşındaki çocukların topluca cuma namazına götürülmesi, mezarlıklarda uygulamalı din dersi yapılması.

Türkiye nereden nereye geldi tıpkı siyasette olduğu gibi.

CHP 29 kentte önseçim yaptı ama AKP de MHP de yapmadı...

Seçmenler önseçim yapılmadığı için hazırlanan listelere oy verecek ister istemez.

12 Eylül’ün getirdiği Siyasi Partiler ve Seçim Yasası neden 28 yıldır değiştirilmedi, çağdaş demokratik sivil bir anayasa yapılmadı, yüzde 10 barajı kaldırılmadı?

Demek ki ileri demokrasi böyle oluyor!

***

Yaşamımız hep askeri darbelerle geçti. Darbeler Türkiye’yi geriye götürdü. Aydınları, solcuları, sosyalistleri, yurtseverleri, emekçileri işkenceden geçirdi, zindanlarda çürüttü.

Ben bu yüzden Kılıçdaroğlu’nun “yeni CHP” söylemini destekliyor, seçim bildirgesini çok önemsiyorum. Özellikle AKP’nin yarattığı “sadaka toplumu”nu, “aile sigotası”yla ortadan kaldıracağına inanıyorum.

Liderler yavaş yavaş seçim meydanlarına çıkıyor. AKP, MHP’nin tabanını çözmek için Türk İslam ve Kürt İslam Sentezi’ne sarılıp din eksenli milliyetçiliği 12 Haziran seçimleri öncesi öne çıkarıyor.

Bu tehlikeli bir siyaset anlayışı değil midir?

CHP lideri Kılıçdaroğlu’na gelince...

AKP’nin tuzağına düşmemeli, polemikten kaçınmalı, özellikle “iş, aş ve ekmek” konularını işleyip yapacaklarını anlatmalı.

Alanları dolduran topluluklar partili seçmendir. Onlar bu tür polemiklerden hoşnut olurlar ama asıl seçmen kitlesi kavga, tartışma, sert söylemden yana değildir.

***

Bir yanda iki yaşındaki küçük Elif ve öteki çocuklar... Babasız kalan Eda, acılı bir anne.

Öte yanda eli kanlı terör örgütünün sempatizanları, canlı bombalar.

CHP oy oranını yüzde 30’ların biraz üzerine bile çekebilir...

CHP örgütlerinin milletvekili listelerini tartışmayı bir kenara bırakması, seçimlere asılması gerekir...