\n

Dalları çiçeklenmiş bir ağaç...

Bembeyaz!

Adı nedir ağacın söyler misiniz?

Umut mudur?

Sevgi midir?

Hayat mıdır?

Bilgisayarımın ekranında Cumhuriyet Portal haber sayfası ve resimde yan yana sekiz genç insan...

Neredeyse iki yıl önce PKK tarafından kaçırılmışlardı.

Altı asker, bir polis, bir kaymakam adayı...

Sekiz kamu görevlisi!

Kuzey Irak’ta aralarında iki BDP milletvekili bulunan heyet teslim aldı onları PKK’nin elinden.

Kuzey Irak yönetimi de, kamu görevlilerini Türk yetkililere teslim etti!

İmralı’da yatan eli kanlı, cani Apo şimdi ne diyecek?

Yazmaya bile gerek yok ama söyleyeyim:

“Ben sözümü tuttum, siz de tutun!”

***

Ankara ne söz verdi bilinmiyor...

Bilinen, Namık Durukan’ın Milliyet’te çıkan İmralı notları.

Durukan, önemli bir gazeteciliğe imza atmıştı.

Ortalık karıştı, ardında Milliyet...

BDP yönetimi olayı araştırdı!

Notları sızdıran kişi çaycı değil, BDP’nin basın danışmanıydı.

O iş de çözüldü!

Hem Apo’dan hem de AKP hükümetinden özür dilendi.

***

Bugün yaşama dair bir şeyler yazacaktım...

Güzelliği, sevgiyi, aşkı, umudu, barışı.

Munzur Vadisi’ni, talan edilen ormanlarımızı, Tunceli Ovacık’ı, Efemçukuru’nu, Kaz Dağları’nı, Eşme’yi, Turgutlu’yu, yoksulluğu, okula gönderilmeyip başlık parası için satılan 14-15 yaşındaki kız çocuklarını...

Aşiret düzenini!

Feodal yapılanmayı!

Çokuluslu “altın avcıları”nın o güzelim dağlarımızı ve ovalarımızı delik deşik ettiğini.

41 yaşında Almanya’da yedi çocuğuyla birlikte cayır cayır yanan Nazlı’nın acıklı öyküsünü.

Şırnaklı bir şehit anasının çığlığını:

“Bir oğlumu askere gönderdim, bir oğlum dağa kaçırıldı... İkisini de kara toprağa verdim...”

Bir soru soracaktım; “barış nedir, insanlık onuru nedir” diye yüreği çocuk sevgisiyle kabaranlara... “Kimsesizler mezarlığında kaç kişi yatıyor” diyecektim ülkeyi yönetenlere.

Diyecektim ki:

“Sınır boylarında ölen Mehmetlerin içinde, neden hep yoksulların çocukları var?”

Neyse başka bir güne...

***

Kafamda AKP’nin barış sürecine ilişkin pek çok soru var...

Nedir bunlar?

Gerçekten, PKK’nin ne istediğini kesin olarak bilemiyoruz.

Milliyet’te Namık Durukan’ın haberinden okuduğumuz kadar...

Bir de şehir efsaneleri var!

O kadar...

Apo ne istiyor, Kandil ne istiyor, PKK’nin Avrupa kanadı ne istiyor?..

Lazkiye operasyonu ve Kuzey Irak...

Özel harekât timleri, muhaliflerin eşliğinde Lazkiye’ye dek, Cilvegözü bombacısı karı-kocayı, sabaha karşı evlerinden alıp Türkiye’ye getirebiliyorsa, istihbarat birimlerimize bravo diyorum.

Bu işin bir de aması var!

Türkiye’ye teslim edilen sekiz kamu görevlisi Kuzey Irak’ta bir kentte tutsak kalıyor büyük olasılıkla, mağarada falan değil.

Fotoğraflarda, sekiz kamu görevlisi oldukça sağlıklı görünüyor.

***

İstihbarat birimlerimiz, kaçırılanların Kuzey Irak’ta hangi şehirde, hangi evde kaldıklarını biliyordur...

Peki, neden özel harekât timleri Kuzey Irak’a gidip, Lazkiye baskını gibi bir operasyon yapamadı?

Sorunun yanıtı için eveleyip gevelemeye hiç gerek yok!

ABD ve AB ülkeleri!

Türkiye bunu biliyor zaten...

Bugünün değil 30 yılın, 25 yılın sorunu...

Apo’yu Kenya’da operasyonla paketleyip getiren sanki bizdik!

Eski DYP’li bakanlardan Bursalı sanayici Cavit Çağlar özel uçağını vermeseydi, neylerdik değil mi!

Neyse!..

8 kamu görevlisi ailelerine kavuştu!..

Pazarlık mı Apo’nun jesti mi orası belli değil...