Süper Lig’de daha yolun başı olmasına rağmen gönderilen teknik direktörlerin sayısı her geçen gün artıyor. Yazgıları bu. Futbolcuların hiç mi suçu yok? Neden bu kadar sabırsızız? Bir diğer önemli husus sakatlıklar. Sahalarımız mı kötü, hocalar mı aşırı yükleme yapıyor anlamadım gitti. Yoksa sağlık ekiplerimiz mi yetersiz? F.Bahçe, sezon başında 18 kişilik maç kadrosunu tamamlayamamıştı bu yüzden. 

Şimdi aynısını Beşiktaş yaşıyor. Takımın yarısından fazlası yok. 6 hafta içinde sürpriz sonuçlar gördük. Üç büyüklerin kayıpları sıcak örnek. F.Bahçe 5, G.Saray 10 puan kaybetti. Ev sahibi avantajı artık bitti. F.Bahçe’nin Saracoglu’nda 17 maçta 16 galibiyet aldığı, birinde de berabere kaldığı 2010-11 sezonu belleğimde. Giresunspor’a karşı Tisserand, Sosa, Nazım ve İrfan Can Kahveci sakat oldukları için forma giyemediler. Tisserand sezona farklı başlamıştı. Sosa, Nazım aranıyor. Yeni transfer İrfan’a gelince; oynadığı futbol tartışılmaz. O da şanssız isimlerden. Umarım sahalara erken döner ve takıma katkı sağlar.

Sezon başında F.Bahçe’nin göze hoş gelen futbolu vardı. Haftalar geçtikçe kötüye doğru gidiş gözlemliyorum. Dün gece rakip Giresun’a bakıyorum; galibiyeti yok. Sadece 1 puanı var. Ama pozisyon zenginliği onlarda, iyi oyun onlarda, üstüne üstlük bir de penaltı kaçırdılar ilk bölümde. F.Bahçe olarak golü çok erken buluyorsun, sonra üretkenliğin yok. Al gülüm-ver gülüm oynuyorsun. Olmaz, yakışmıyor. Beklentilere böyle mücadeleyle karşılık veremezsiniz. Taraftarlar soruyor, “Ne zaman rahat maç izleyeceğiz” diye. Haklılar. 

Oyunun devamında Giresun’un iyi futbolu sürdü. Son dakikaya bir de gol sığdırdılar (Ligdeki ilk golleriydi bu aynı zamanda). Mesut’un golü olmasaydı F.Bahçe için şimdi çok farklı şeyler konuşuyor olabilirdik.