Mustafa Denizli’nin adı Altay’la anıldığında heyecanlanmış, gidişatı beklemeye koyulmuştum. Hocam, uzun yıllar futbolcu olarak hizmet verdiği bu kulübe hayır demeyecekti elbette. Ama kafamda soru işaretleri vardı. Çünkü Denizli üzerindeki aşırı yorgunluktan kendisini dinlenmeye almış, bir daha takım çalıştırmayacağından söz etmişti. Altay, Mustafa Hoca için çok ısrar etti. Bir yandan başkan ve yöneticiler bir yandan taraftarlar günlerce kapısını arşınladı. Bu yoğun ilgiye Denizli kayıtsız kalmadı. Kararını erteledi, topladı ekibini, giydi eşofmanını, geçti takımının başına. Altay “Büyük Mustafa”sıyla zoru başardı ve tam 18 yıl sonra özlemini çektiği Süper Lig’le yeniden kucaklaştı. Gözler bir kez daha Denizli’ye çevrildi. Altay, hocayı bırakmaktan yana değildi. Yeniden anlaşma sağlandı. Yönetim hiçbir fedakârlıktan kaçınmaksızın çok sayıda transfer yaptı. Ortaya alkışlanacak bir takım çıktı. İlk maçta Kayseri’yi 3-0’la sonra deplasmanda Alanya’yı 4-1’le dize getirdi, liderlik koltuğuyla tanıştı. Dün Altay’ın rakibi F.Bahçe’ydi. Mustafa Hoca duygu yüklü anlar yaşadı. Hatırlanacağı üzere Denizli, 2000-01 yılında F.Bahçe’yi şampiyon yapan ilk Türk teknik direktör olarak kulüp tarihine geçmişti.

Futbolun olmadığı ilk bölümde tribünlerdeki tek hareketlilik hep birlikte söylenen İzmir Marşı’ydı. Pozisyon, şut ve organize atak yoktu. Neyse ki, ikinci bölümde F.Bahçe vites yükseltti. Önce Ferdi sonra Valencia sahne aldı. Demek oluyor ki Pereira soyunma odasında serzenişte bulunmuş. Güney Koreli Kim’in sakatlığı umarım ciddi değildir. Milli ara sakatların iyileşmesi için şans. Bir de yönetim 4 transfer sözünü gerçekleştirirse o zaman sıkıntılar tamamen ortadan kalkar. 25 milyon F.Bahçe taraftarı, Ali Koç’tan güzel haberler bekliyor.