Romalı konsül ve tarihçi Tacitus, iki bin yıl kadar önce söylemiş: “Ortalığı kan gölüne çevirip adına barış diyorlar.” Söz eskimemiş. Dünyanın efendileri ne zaman dara düşseler barış adına kılıç kuşanıyorlar. Mazluma demokrasi, hak hukuk ancak o zaman geliyor akıllarına! Besleyip büyüttükleri baskıcı yönetimlere karşı halkları ayaklandırıp yalancı bahar yelleri estiriyor, ortalığı kana bulayarak devirdikleri zalimden daha korkunç yöntemlerle göz koydukları ülkenin sahiplerini ezip köleleştiriyorlar. Yugoslavya’yı bölmek için Bosna’daki insanlık ayıbına göz yumdular, Afganistan yıllardır kanıyor. Irak’ı yağmalayıp yıktılar, bir milyonu aşkın insanı katlettiler. Tecavüzler, insanlık dışı işkenceler, sinek gibi vurulan çocuklar vicdanları sızlattı. Sudan’a neden sonra sözde barış getirdiler. NATO uçakları Libya semalarında ölüm kusuyor. Kısaca, dünyanın birçok yerinde, egemen ekonomik ve siyasal sistemlerin yarar sağladığı etnik, dinsel ya da kültürel farklılıklar kaşınarak azdırılan savaşlar sürüyor.

Evet ama yetmiyor. Son ekonomik bunalım, doymak bilmez dev ekonomileri çatırdatırken panik büyümekte. Durmadan barıştan, insan haklarından, demokrasiden ve nükleer silahların önlenmesinden söz edenlerin, akıl çelici teknolojik oyuncaklarla insanları soyut bir küresellik potasında eritme çabaları gerçeklere yeniliyor. Dünyanın verimli kaynaklara sahip stratejik alanlarını yeniden üleşmek gerekiyor ve kıyamet, nicedir hazırlandığı üzere, besbelli Ortadoğu’da, kucağımızda kopacak!

***

Gazetemizin ilgiyle okuduğum ekonomi-politik yazarı Ergin Yıldızoğlu, uzun süredir, küresel ekonomik bunalımın isyan, kargaşa ve yeni çatışmalara neden olabileceğini yazıyor, “Üzerimize bir şeyler geliyor” diyordu. Önceki hafta durumu daha somut verilerle yansıttı: ABD’de biri Demokrat biri Cumhuriyetçi kanattan iki uzman; Prof. Krugman ile Prof. Feldstein; “Bize II. Dünya Savaşı’ndakine benzer bir mali genişleme gerekiyor” görüşünde birleşmişler. Ayrıca Wall Street Journal’da editörlük, ABD Hazine Bakanlığı’nda müsteşarlık yapmış olan Craig Roberts; “Ekonomik iyileşme umutları ortadan kalkınca, savaş ihtiyacı daha da kaçınılmaz hale geldi” saptamasında bulunmuş. Yani ABD’li ilgililer; ekonomik krizden çıkış için savaşın gerekli olduğunda birleşmişler. Uyansak iyi olur. Çünkü aynı süreçte, yoğun ABD ziyaretleri ve telefon trafiği sonrası, Başbakan Erdoğan Suriye’nin “iç meselemiz” olduğu ve “sabrımızın taştığı” açıklamasını yaptı. Bazı gazete ve TV kanalları da hemen coşkulu savaş tamtamları çalmaya başladılar.

***

PKK’yi açıkça destekleyen sözde demokrat, ikiyüzlü ABD, düştüğü ve çıkmakta zorlandığı kanlı bataklıklarda maddi manevi öyle yıprandı ki bu kez taşeron kullanmaya niyetlendi anlaşılan. İhale de yeni Osmanlıcılık hayalleri, belirsiz vaatler ve biraz da eli mahkûm olmayla kavgaya teşne görünen Türkiye’ye kaldı. Yok yere dehşet verici bir maceraya atılıp ateş ve kanla boğulmak işten değil gibi görünüyor.

İnsani zemini terk ederek çıkar kollayan ve politikasını hâkimiyet ilişkileri, farklı şiddet biçimleri ve temel moral değerleri yıkan bir çatışma dili üzerine kuranlar içte de dışta da korkunç yıkımlar üretebilirler. Öyleyse bugün, her vicdanlı insanın, politik yapılanmanın ve toplum örgütünün ülkesi ve dünya için acilen yüksek sesle barış ve adalet isteme sorumluluğu var.

Başımı kitaplardan kaldırdığımda gördüğüm manzara bu. Ama o kitaplarda kafalarına yalandan zeytin dalı konduranların hazin hikâyeleri de yer alır. Böyleleri her çağda vardı. Zamanın rüzgârı ve toplumlarının lanetiyle savrulup gittiler.

\n\n