Sürek Avı Sürüyor: Dostum Ragıp Zarakolu da Gözaltında

Cumartesi gecesi Türkiye Yayıncılar Birliği Yayımlama Özgürlüğü Komitesi Başkanı, Belge Yayınları’nın editörü ve Evrensel gazetesi yazarı Ragıp Zarakolu’nu KCK’ye yönelik operasyon kapsamında gözaltına aldılar. 7 Ekim’de oğlu 68 kuşağının iftiharı Deniz’i aynı davadan tutukladılar. Ragıp benim İktisat Fakültesi’nden okul arkadaşım ve yoldaşımdır. 12 Mart işkencehanesi, Sirkeci’deki Sansaryan Hanı’nda, hemen yanı başımdan falakadan yarılmış ayaklarını sürükleyerek geçerken, sıcacık gülümsemesiyle bana güç vermişti. Hiç unutmam. Ailecek kavgacıdırlar; rahmetli eşi Ayşe, o ve elbette büyüyen çocukları hep doğrunun ve gerçeğin yayında oldular. İnatla bu ülkeyi sevmeyi sürdürdüler. Ve şimdi Ragıp gene içerde, ben bugün köşemde onun 30 Mayıs 2011’de Evrensel gazetesinde çıkan yazısını yayımlamaktan onur duyuyorum:

Anadolu kadar son 100 yıldır, sosyal Darwinciliğin harekât sahası haline gelmiş ve gerek insan coğrafyası gerekse doğal coğrafyası on bin yıllardır ilk kez bu kadar yıkıma uğramış ve köksüzleştirilmiş bir başka dünya parçası acaba var mıdır diye düşünüyorum bir süredir. İnsanı ve doğayı yok sayan, talan ve imha eden, böylesi bir coğrafya acaba var mıdır? Tehcir, sürgün, tenkil ve tedip yetmedi, şimdi coğrafya saldırı altında. Böylesi bir kolanizasyon ve imha, ancak 500 küsur yıl önce İspanyol konkastitorların /fatihlerin bütün bir coğrafyayı adeta kazıyarak temizlemesine benzetilebilir. Bu yaz, ailemin çevresinde kök saldığı Kelkit Vadisi’nden geçtim, tam bir imhaydı, devasa iş makineleri korkunç bir doğa kırımı faaliyetindeydi. Köklerimin söküldüğünü hissettim. Fetih ve yayılma bitmek bilmiyor. Dersim 1938’den daha beter bir kimliksizleştirme ve imha programı ile yüz yüze. Hakkâri Dağları’nın teslim olmayan halkı sudan duvarlarla kuşatılmak isteniyor. Karadeniz’in isyankâr sularını zapturapt altına alıp kârlarına kâr katacaklar, Karadeniz’i de insansızlaştıracaklar. Ya Ege uygarlıklarının suya boğulması yetmedi, Keban’ınki, Harput eteklerininki yetmedi. Edessa’nın verimli topraklarının zehirlenmesi, sulara sellere kapılıp gitmesi yetmedi. Anadolu bu kez farklı bir istilanın tehdidi altında. Bu tehdit inşaat, madencilik, alışveriş merkezleri konsorsiyumlarının iş makineleri ile geliyor. İnsan malzemesini bir eritme potasına koyarak toptan kimliksizleştirmeyi hedefliyor. Kolonyalizm en üst evresine erişmek üzere. “10 ayrı koldan yola çıkan kervanlar, geçtikleri güzergâhlardan katılımlarla büyüyerek yürüyorlar.” “Kervanda yürüyen insanlara at, eşek, deve, köpek gibi hayvanlar da eşlik ediyor.” “Kervanlar her gün yaklaşık 20 kilometre yürüyor.” Bütün bu planların harekât üssü olan Ankara, Anadolu savucularını kabul etmiyor. Vize istiyor onlardan! Sopa kırıyorlar sırtlarında. Daha 1915 yılında dürüst yöneticileri alınıp sosyal mühendislere terk edilerek binlerce yıllık çokkimlikli karakterini yitiren Ankara kenti hey gidi! Bitmek bilmez mi raporların, planların, insan olan her şeye, insana dair her şeye yabancı olan… Yaşar Kemal’lerden, İlyas Venezis’lerden, yeni yitirdiğimiz Esma Ocak’lardan, Ahmed Arif’lerden, Yorgo Andreadis’lerden, Kirkor Ceyhan’lardan, Maria Yordanidu’lardan, Dido Sotiriyu’lardan, Mintzuri’lerden öğrendik bu coğrafyayı... Yitirdiğimiz o dünyanın zenginliğini ve bugünkü yoksulluğumuzu....