Kimse kendini kandırmasın, yaşadığımız bastırılmış bir darbe girişimi değil, fevkalade bir post modern darbedir! Bir zamanlar bir yazı okumuştum, CIA’nın önemli adamlarından biri şöyle diyordu: “Kimse Amerika’nın Irak’ta yenildiğini filan söylemesin, bizim için tam bir başarıdır ve Amerikan askerleri Irak’tan çekilirken biz zaferimizi kutluyorduk!” Bu ne demek, Irak bitmiş, yönetim kimin elinde belli değil! İşte o zamanlar buradaki ironi beni şaşırtmıştı, şimdi yerine oturdu.
Beyler bayanlar, dostlarım düşmanlarım bu darbe, bize bir ayna tutmak için yapıldı. Örneğin ben her zaman örgütlenme konusunda başarılı olmadığını düşündüğüm ülke insanının, çıkarlar, para ve iktidar söz konusu olduğunda başarıyla örgütlendiğini gördüm. Ayna bana binlerce savcının, binlerce emniyet mensubunun, askeriyenin binlerce üst düzey-alt düzey yetkilisinin, binlerce işadamının, binlerce akademi mensubunun, yüzlerce gazetecinin ve tuvalet bekçilerinin, mahalledeki kasabın koşar adımlarla para, para, para diyerek tüm insani değerlerini yitirdiğini çok açık bir biçimde gösterdi.
Hiçbir parti bu işlerde masum değildi. Ülkede sadece ve sadece bir tek tanrı vardı: Para!
Ardından “güç!” Övündüğümüz ordu, tümüyle başka örgütlerin, başka milletlerin elinde tam bir oyuncak olmuş, insanların polise güvenmediğini bilirdim ama artık orası da herkesin yanındakine acaba beni vurur mu diye baktığı bir platform görüntüsünde! İşte bu post modern darbeyi yapanların tek bir amacı vardı: Bize bu durumu göstermek!
Hadi bakalım işte bu kadarsınız demek! Size sattığımız F 16’ya güvenmeyin, onların yazılımı bizde! Kurumlarınız öylesine köhne ki, çok basit bir siper saldırıyla sizi günlerce elektriksiz, susuz bırakabiliriz!
Dünyanın savaş ekonomisinde geldiği noktayı biraz sizlerle paylaşmak istiyorum. Bu bilgileri nereden mi öğrendim? Çok basit, Amerikan dizilerinden! Çünkü öyle diziler var ki, siber saldırının ne denli gelişmiş olduğunu görünce benim ağzım kuruyor. Öyle diziler var ki, “Amerikan başkanı” seçimlerinin silah, ilaç, bilişim lobilerinin kendi aralarında dünyayı paylaşma planı olduğunu görüyorsunuz. Amerikan halkı da bira içip maç seyrediyor! Aynada gördüğümüz manzara aklı başında herkesi endişelendirmeli ama olmuyor. Bir kısım vatandaş, sanki Norveç’te yaşar gibi mutlu ve mesut hayatını sürdürüyor. Artık kahvelerde darbe konusu konuşulmuyor. Faizler düştü ya, millet benim hâlâ nereden geldiğini anlayamadığım parayla ev alma yarışında! Geçenlerde bir taksi şoförünün sözleri sürekli gelip gelip beni buluyor. Kendisi iş yapamamaktan şikâyetçi, beni de aldığına pişman çünkü yakın bir yere gidiyorum, sonunda dayanamayıp “Yahu bana ne şikâyet ediyorsun, sistem böyle ona karşı çık! Belli ki millette para yok!” diyorum, verdiği yanıt şöyle: “Boşver abla, Tayyip bunun da bir çaresini bulur.” Ayna bize çok şey gösteriyor, önemli olan, hayır biz böyle değiliz, deyip koşarak uzaklaşmak değil, dikkatle kendimize bakmak! Acıtsa da bakmak! Bu arada el çabukluğuyla Özgür Gündem gazetesi kapatıldı, çalışanlar gözaltına alındı, bir kısmı serbest bırakıldı ama yazar Aslı Erdoğan tutuklandı. Aslı’yı neden tutukladılar? Demek ki, birileri yazdığı yazıları tehlikeli bulmuş. Peki ne yazmış Aslı, cesur ve tavizsiz kalemiyle ülkenin her köşesindeki mağdur olan çocuklardan, kadınlardan söz etmiş. Yaşamı ve neşeyi savunmuş. İşte en büyük tehlike bu! Çünkü aynanın bize göstermek istemediği şeyler de var! Çocuklarının cenazesini almak için aylarca adli tıbbın kapısında bekleyen analar, analarının sokak ortasında yatan ölüsünü günlerce oradan alamayan çocuklar, Ege’nin mavi sularına gömülen mülteciler, iki yüzlülüğün tavan yaptığı topluluklar ve işkence odalarında ölen gencecik insanlar! Ayna bunları göstermekten korkar, çünkü bunlar insana insan olduğunu anımsatır! Aslı o naif bedeniyle bu badireyi atlatır ve gene hayatı yazmaya devam eder. Ayna inatçıdır ama Aslı da öyle!