Ne pazar ama, seçim yasaklarına da girdik. Ne yazsam ki, en iyisi küçük Hitler’lere bodoslamadan bir dalış yapalım. Ne demek istiyorum, açıklayayım. Son derece entelektüel bir halk olan, işçi sınıfının en örgütlü olduğu savaş öncesi Almanya’nın nasıl olup da Nazilere kucak açtığı, altı milyon insanın gaz odalarında yakıldığında sessiz kaldığı pek çok araştırmanın konusu olmuştur. Araştırmaların büyük çoğunluğu Nazilerin çok başarılı bir algı yönetimi uyguladıklarını kabul ediyorlar. Bir sihir yaratmışlar.
Bu sihrin temel özelliği her bir Alman bireyinin kendini “Hitler” gibi görmesini sağlamak. Çok basit, örneğin yapılan propaganda sayesinde, Alman kadını kendini dünyayı değiştirecek, geleceğin ari ırkını doğuracak küçük Hitler’lerin anası gibi görmeye başlamış. Lütfen bunu bizdekilerle karıştırmayın, bu daha sofistike, daha ince bir propaganda. Ne de olsa Almanlar yapıyor. Evet doğur demişler Alman kadınlarına, yeni Hitler’ler doğur ve kendini tanrı gibi taçlandır!
Evet, pek çok bilim insanının Hitler rejimine karşı çıktığı, pek çoğunun başka ülkelere kaçtığı görülse de, gene de hatırı sayılır bir kısım bilim insanı kendini öylesine kaptırmış ki, bir kısmı gaz odalarının mucidi olmuş. Bir kısmı ari ırk yaratmak için insanları acımasızca deneylere tabi tutmuş. Bir kısmı kandırıldım filan demeden tüm becerisini Hitler’in emrine gönüllü sunmuş.
Kendini önemli hissetmek, tanrı Hitler’le aynı masada yemek yemek, onlar için Tanrısal bir ayin olmuş. Bizdeki örnekleri hatırlayın. Biz çıkarcı bir millet olduğumuzdan işin içinde para da var.
Sanayiciler ne yapmış dersiniz? Sermayenin dini, vatanı yoktur. Hitler için en kolay şey, sanayicileri satın almak olmuş. Üstelik söz konusu sanayiciler, bizdeki gibi devlete göbek bağıyla bağlı değiller. Ama sermaye demek çıkar demek, hemen Hitler’in emrine girmişler. Son derece soylu geçindikleri için de bu davranışlarına hemen bir kulp bulmuşlar. Deutschland Über Alles!… Kendini Tanrı yerine koyan bir adamın peşinden giden yazarları, sinemacıları da unutmamak gerek. Özellikle sinemacılar, öyle propaganda filmleri çekmişler ki, her Alman kendini Tanrısal bir ışıkla kuşatılmış, Tanrısal bir görevle ödüllendirilmiş gibi hissetmiş. Bizdekiler de bize göre, pek bir uyduruk.
Ve çocuklar! Hitler’in en çok üstünde durduğu yeni yetişen kuşaklar olmuş. Onlara seslenmiş, analarınızı, babalarınız, öğretmenlerinizi, şeker aldığınız bakkalı, sokakta top oynadığınız arkadaşlarınızı “kutsal davamız için ihbar edin!” Evet, “ihbar edin!” Şimdi Nazilerin çok önemli bir özelliğinden söz edeceğim. Her şeyi ama her şeyi kayda almışlar. İyi ki almışlar, daha sonraları bu kayıtlar incelendiğinde binlerce çocuğun babasını ihbar ettiği görülmüş. Baba Naziler tarafından tutuklanıp götürülürken çocukların muzaffer bir edayla Hitler selamı durduğu fotoğraflar Nazi arşivlerinin en kalın dosyasını oluşturuyormuş.
Bütün bunlar olurken Naziler ülkenin en önemli gazetelerini ellerinde sopalar, ellerinde balyozlar basmışlar. Bütün makineleri kırmışlar, ses çıkaranı toplama kampına göndermişler ya da hemen orada silahla öldürmüşler. Tek bir ses kalmış, Hitler’in sesi.
Şimdi ben bunları neden anlattım, Alman halkı gibi entelektüel ve örgütlü bir halk bile algı operasyonlarıyla ele geçirilebiliyorsa, bizim gibi entelektüel düzeyi düşük, sermayesi devlete göbek bağıyla bağlı ve küçük Hitler’liğe özenenlerin çok bol olduğu bir ülkede neler yapılmaz. Nitekim yapılıyor. Ama ben bir şey söylemek istiyorum, Naziler gibi güçlü bir örgütlenme bile yıkılabiliyorsa, bizimki haydi haydi yerlerde sürüklenebilir.