Genelde güçlü iktidarlara karşı güçlü muhalefet gelişir. Özellikle birkaç dönem seçimleri kazanıp çoğunlukla ülkeyi yöneten iktidarlar karşısında muhalefet giderek sertleşir, yeni muhalefet yolları bulur.

Politikanın doğası gereği, iktidar güçlenip istediğini yapar hale geldikçe karşısındaki muhalefet de artar. Yalnız Meclis’te değil, dışarıda da farklı topluluklardan, farklı görüşlerden muhalif sesler yükselir.

Menderes dönemindeki, Özal dönemindeki muhalefeti hatırlayın.

Böyle dönemlerde medya bir yandan iktidarla iyi geçinirken bir yandan da hükümeti kıyasıya eleştiren bir medya anlayışı güçlenir, öne çıkar.

Doğal olarak güçlü iktidarlar karşısında kamuoyunun çıkarlarını savunmak, olup bitenlerle ilgili duyumları, şaibeleri araştırmak, dile getirmek de medyanın görevi sayılır.

***

Günümüzdeyse ilginç bir durum var.

Muhalefet partilerinin açıklamaları dışında muhalif olmak neredeyse şaşırtıcı bir hale gelmiş durumda.

Medyada fazla yer almamaktan şikâyetçi olan muhalefet partilerinin de sesi aslında çok fazla çıkmıyor.

Geçmişteki gibi sert muhalefet bir yana, esprili, sağduyulu bir muhalefet bile iktidar tarafından kabul edilmiyor.

Eskiden mizahın ana damarı sayılan politika artık neredeyse karikatürlerin bile dışına çıkmış durumda.

Belki de daha ilginç olan, iktidar, muhalefete karşı çok ciddi bir muhalefet çabası sürdürüyor.

Eskiden muhalif seslerin yükseldiği, gençlerin duyarlığını ifade ettiği gösteriler bile son derece sert karşılanıyor.

Meclis’e girmiş bir muhalefet partisi zaten terör örgütüyle doğrudan bağlantılı, onun emrinde olarak nitelenmiş durumda.

Bilim dünyasından, entelektüellerden, üniversitelerden fazla ses çıkmıyor.

Medyada iktidarla ilgili olumsuz haberlere yer vermek pek öyle kolay değil. Bırakın ciddi haberleri, televizyondaki tartışma programlarında biraz konuşmaya başlayanı sunucu hemen susturmaya çalışıyor ya da mutlaka karşısına iktidarı savunan bir gazeteci çıkartılıyor.

Muhalefetin olmadığı bir ortamda demokrasi, çok partili sistem, katılımcılık gibi kavramlar da anlamını giderek yitiriyor.