Yolsuz iktidarını Mikronezya halkını 3 S taktiği olarak anılan “Sustur, Sindir, Sav” (sonuncu formül s..tir olarak da söylenirdi) metodolojisiyle sürdüren Muktedir Makropiç’in aslında halktan ödü kopardı! 

Başka bir deyişle tüm müstebitler gibi Ulu Çoban da yarattığı korku ikliminin kurbanıydı. Mutlak hâkimi olduğu minik adanın ekonomisini pudraşekeri kaçakçılığıyla çevirmeye çalışırken artan kakao açığı; Muktedir Makropiç’in de KK hastalığını, yani korku ve koku sendromlarını tetikliyordu. 

Korkunun bir kokusu vardı ve Muktedir Makropiç, korktuğunda leş gibi kokardı. 

Mikronezya halkının 3 Y diye özetlediği “Yok, Yasak, Yallah” krizi derinleştikçe başkent Mikronia’da kuyruklar oluşmaya ve uzamaya başlamıştı. 

Muktedir Makropiç, önce bu kuyrukları görmezden geldi. “Mikronezya azizdir, papayası lezizdir, sekoyası temizdir. Gece yatmadan önce sekoya ile papayayı karıştırın, içine bolca frezya koyun, rüyanızda ütopya görün” tadında PR’larla geçiştirmeye çalıştı. 

Ama kuyruklar artıyordu. Tabii Makropiç’in korkusu ve kokusu da beraber... 

Bir sabah cesaretini toplayıp silkindi, ne de olsa adanın müstebiti Muktedir’di; tebdili kıyafetle halkın arasına karışıp uzayan kuyrukları yakından incelemeye karar verdi. 

Adamlarıyla birlikte başı kabak, baldırı çıplak herhangi bir Mikronialı gibi paçavralar giydi, yayan yapıldak kent merkezine indi ve rastladığı ilk kuyrukta bekleyenlere, “Bu ne kuyruğudur” diye sordu.

Cevap “Mikronezya’yı terk kuyruğu” diye gelince şaşırdı ama inanmadı. Ne olup bittiğini anlamak için kuyruğa girip sırasını beklemeye koyuldu. Tabii adamları da peşinden.

Bir süre sonra kuyruk yavaş yavaş dağılmaya, insanlar sıradan çıkıp gitmeye başladılar. 

Muktedir Makropiç, meraklandı. 

Kuyruktan çıkan bir delikanlıya, “Peki, şimdi niye dağılıyorsunuz” diye sormuştu ki uzaklaşmakta olan bir başkası sevinçle yanıtladı: 

“Madem siz gidiyorsunuz, bizim gitmemize gerek kalmadı!”