YARIN “23 Nisan”. Çocuk olsaydık, “neşe doluyor insan” deyip şarkıya başlardık. Öyle olmayınca, “günün anlamını ve önemini” düşünüp şerefine bir vatandaş yazısı yazmaktan başka bir başka seçenek olamaz.

Kaldı ki, “anlam” deyince böyle bir tarihten daha anlamlısı da bulunamaz.

29 Ekim mi? Cumhuriyet de elbet anlamlı ve önemlidir ama Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin açılması bir başka; hem padişahlık yüzyılları sonrasında cumhuriyetçi demokrasinin habercisidir bu tarih hem de işgalden kurtuluşun müjdecisi. Ulusal egemenlik bir yandan ulus iradesine dayandırılacak, aynı kavram dışa karşı uluslararası bağımsızlıkla da ilişkilendirilecektir. Böylece, iç ve dış devlet bütünlüğü tek bir adımla sağlanmış ve birbirinden koparılamaz duruma getirilmiştir.

Anlamı büyük ve derin köklere iniyor. Sıradan bir adım değil bu; çünkü o tarihten bugünlere uzun bir dönem yaşandığı halde, ülke iradesine göre yönetiliyor görünse de dış bağlantılar dolayısıyla “kayıtsız şartsız ulusundur” denilemeyecek durumda olan bir yığın devlet var yeryüzünde. Bir bakıma, evrensel değerlerin ve özellikle insan haklarının korunması amacıyla bağımsız ülkelerin üye olduğu devlet birliklerinin kurallarıyla ya da uluslararası antlaşmalarla egemenlikleri sınırlanmış devletlerin sayısı gitgide artıyor. Ama bu sınırlamalar söz konusu devletin kendi serbest ve demokratik kararıyla kondukça ulusal egemenlik dışına çıkılmamış sayılır.

Hatta birçok durumda, bu tür “olumlu” sayılabilecek sınırlamaların ulusal egemenliği perçinlediği, daha güzel, yararlı biçime soktuğu ve “şıklaştırdığı” bile söylenebilir.

Yeter ki, yalan söylenmemiş olsun.Bazen dolaylı yollardan ya da resmen üstü örtülerek kabul edilmiş, gizli hesaplara ve niyetlere bağlanmış devletler arası egemenlik devirleri ve satışları bile olabilir. İhanetten, vatan hainliğinden başka adı olamaz o durumların.

Sonuç: Büyük kurtarıcının ve Cumhuriyet Meclislerinin 23 Nisan’ı aynı zamanda Çocuk Bayramı ilan etmiş olması, herhalde haince satışları çocuk saflığıyla benimseme ve o vesileyle bayram edilip etekler zil çalsın diye kararlaştırılmamıştır.

\n