\n\n\n\n\n

NE yazık ki, akılcı ve nesnel kavramlarla ortak ve herkesçe kabul edilebilir sonuçlara varmanın gitgide zorlaştığı bir toplumda yaşamaktayız. Her konu rahatlıkla akıldışı ve duygusal alanlara çekilebiliyor. Böyle olduğu içindir ki, kendiniz ne kadar akılcı ve nesnel düşünmeye ve düşüncenizi herkesin bilip benimsediği bir dille ortaya koymaya alışmış olursanız olun, o düşünceyi zaman zaman başkalarının benimsediği kavramlarla ve ancak onların anlayacağı bir dille aktarmak zorunluluğunu duyabiliyorsunuz. \t

Bu yazı biraz öyle olacak.

Örneğin, küçük, ama tehlikeli bir BDP katılımıyla gerekli sayıya erişebilecek bir çoğunluğa güvenerek “yeni anayasa” yapmaya kalkışmak ve yetmiş beş milyonluk koca bir toplumu kuşaklar boyu düzeltilmeyecek kurallarınıza bağlamak “günah” değil midir?

Hele eninde sonunda metnin kesinleşmesinde hükümran olacak çoğunluğunuzun ne olduğunu bile bile, gösterişli ama sonucu etkilemeyecek yapay katılım çağrılarıyla yapılan anayasanın gerçek bir “toplum sözleşmesi” olacağını söyleyerek halkı yanıltmak “günah” sayılmaz mı?

Daha önemlisi, süreç başlarken yargı mekanizmasında aşırı uzunlukta tutuklama uygulamalarını düzeltmenin en doğru ve kestirme çaresi yasaları düzeltmek olduğu halde, bunu yapmayıp kusurun yasamadan alınıp yargıçlara yüklenmesine yol açmak, bütün inanç sistemlerinde günah değil midir?

Üstelik yasa düzeltmeyi bile ele alamamış bir iktidar nasıl olup da insan haklarına, hukuk devleti ilkelerine uygun bir anayasa yapımına öncülük iddiasıyla ortaya çıkabilmektedir?

Bambaşka bir alanda, “dindar gençlik” yetiştirme bismillahıyla ulusal eğitim konusuna el atmak ve yine kendi parlamenter çoğunluğuna güvenerek, eğitimbilim uzmanlarından, akademik çevrelerden, öğretmen kuruluşlarından ciddi raporlar istemeksizin, hatta yeni bir ulusal eğitim şûrası toplamaksızın kolları sıvayıp derme çatma bir sistem değişikliğine soyunmak, gelecekteki anaokullarının dört-beş yaşındaki çocuklarından başlayıp üniversiteli gençlere kadar uzanan birkaç kuşağa birden işlenmiş son derece ağır bir günah değil midir?