“Göç krizi” ile Avrupa’nın “sınırlarının” kontrolden çıktığı bir sırada; AB üyesi İspanya’nın “ulusal sınırları”, “Katalan milliyetçiliği” ile sınanıyor.
Yazıya oturduğum sırada, Barselona, “1 milyon kişinin” “ayrılıkçılık yürüyüşüne” hazırlanıyordu…
Son yıllarda her yıl çok büyük bir katılımla yapılan bu yürüyüş, Barselona’nın, İspanyol kraliyet orduları tarafından 300 yıl önce fethedildiği “11 Eylül 1714”e gönderme yapıyor.
Barselona’ya geçen yıl “gayri resmi bağımsızlık referandumu” için gittiğimde; kentin çeşitli yerlerinde bu “11 Eylül” açıklamalarını görmüştüm. Bunlardan biri de tam otelimin önündeydi. Ve “Katalonya’nın 11 Eylül”ünü, çarpıcı bir milliyetçilik diliyle “Katalonya’nın düşüşü” olarak takdim ediyordu.
Madrid karşıtı “milliyetçi rövanş” duygularıyla yapılan
gösteriye bu nedenle geçen yıl olduğu gibi bu yıl da 5 kilometrelik bir insan seli eşlik edecek.
Geçen yılki “gayri resmi 9 Kasım bağımsızlık referandumu”nun ilk kampanya harekâtı, bu yürüyüşle start almıştı.
Bu defa 27 Eylül’deki yerel seçimlerin ilk kampanya buluşması, sarı-kırmızı Katalan bayraklarıyla yapılan bu kitlesel yürüyüşle sağlanacak.

Referandumun artçısı
Sırf Katalonya’daki yerel parlamento ve yerel hükümeti belirlemek için yapılan bir egzersizden ibaret olmayan bu yerel seçimler iki açıdan önemli.
Bunlardan ilki, Madrid’in “anayasal olarak yapılmasına olanak vermediği” ve bu sebeple “resmen tanımadığı” bir “ayrılıkçılık referandumu”nun yerine geçmesi…
Katalanlar da, İskoçlar gibi “bağımsızlık” taleplerini resmi bir halkoylamasından geçirmek istemişler, ama Madrid buna izin vermeyince, sonuçları bir “nabız yoklamasıyla” sınırlı kalan “alternatif referandumla” yetinmişlerdi.
Resmi olmayan o referandumda yüzde 81’in “bağımsızlık” oyu kullanması, Madrid’i çileden çıkarmaya yetmişti…
Katalanlar bu defa; “Madem bağımsızlık referandumuna resmen geçit vermediniz, biz de yerel seçimi o doğrultuda kullanırız. Sandığı ‘bağımsızlık yanlısı partiler’le ‘karşıtları’ arasında bölen yarışa dönüştürürüz!” diyor.
Seçimler dolayısıyla bir “resmi bağımsızlık referandumunu” ikame ediyor.
Bir yanda yerel hükümet başındaki Artur Mas liderliğindeki Katalan merkez partisi ve Cumhuriyetçi Esquerra partisini bir seçim koalisyonunda yan yana getiren “Evet için birlikte/Junts pel Si” bloku var.
“Evet için”ciler, adlarından da anlaşılacağı üzere “bağımsızlık” yanlısı.
Diğer tarafta da bağımsızlık karşıtı partiler bulnuyor.
Merkez sağ-soldaki geleneksel kitle partileri; Mariano Rajoy’un sağcıları ile anamuhalefetteki Pedro Sanchez’in sosyal demokratları, bağımsızlığa karşı çıkıyorlar.

Tarihi kampanya
Podemos/Ciudadanos gibi tabandan örgütlenen yeni ve genç partiler ise seçmenin ayrılıkçılık tercihlerini sandıkta açıkça ifade edebilmesini savunan ve “bağımsızlık referandumunu” sahiplenen “seçme hakkı”nı destekliyor.
Her grubun yerel düzeyde alacağı sonuçlar; İspanya’nın aralık ayındaki genel seçimleri için büyük önem taşıyor.
“Bağımsızlıkçıların” “kılpayı” zafer ötesinde bir başarı kazanması; merkezi sistemin geleneksel kitle partileri için hezimet sayılacak.
“Podemos” ve “Ciudadanos” gibi yükselen partilerin zaten presi altında bulunan geleneksel partiler daha da zayıflayacak.
Katalan seçimleri böylece Madrid’deki tüm siyasi panaromayı etkileyecek.
Katalan seçimlerinin ikinci sonucu da bu: Seçimler yerel ama sonuçları ulusal!
Jose Oneto gibi pek çok usta yazar bu nedenle, Katalan seçimleri yarışını; “İspanya tarihi için tayin edici bir kampanya” diye tanımlıyor.