Çok önem verdiği tarihsel blokun oluşması için altyapıyla üstyapının uzlaşması gerektiğini, maddi güçlere sahip olmadan tasarlanan ideolojilerin ham hayalden öteye gidemeyeceğini düşünen Gramsci, kolektif insanın yapmadığı, kolektif bilinçle gerçekleşmeyen tarihsel eylemin olamayacağını vurgular.

Ucuz emek cennetine ve çağdışılığın karanlığına dönüştürülen ülkemizde, kolektif bilince ve tarihsel bloka müthiş bir gereksinim duyduğumuz bir dönemi yaşıyoruz.

Gerçek, devrimcidir

Gramsci’nin Aydınlar ve Toplum adlı kitabına yazdığı girişte, “Lassale’ın ‘Devrimcilik gerçeği söylemektir’ sözüne yer veren Gramsci, ‘Gerçeğin kendisi devrimcidir’ der. Yani gerçek, bir devinimdir, durmaz durulmaz, sonsuz bir devinimdir” diyor Vedat Günyol. 

Bu sözü ve Hegel’in “Gerçek her zaman somuttur” sözünü unutamam. 

Gerçek yaşamdan, somuttan kopmak, gerçeğin gerektirdiği adımlardan da uzaklaştırır insanı.

Yazgülü Aldoğan, Yeni yıla nasıl girdiniz başlıklı yazısında (Cumhuriyet, 2 Ocak), yılbaşı gecesi TV’lerde halkın çoğunluğunun O Ses Türkiye ve İbo Show izlediğini, bu reyting sonuçlarının siyasetçilerce incelenmesini salık verirken gerçeğe dikkat çekiyor.  

Kadınlar öfkeli, ölüyor, çağdışılığın utancından kurtulmak için çığlık atıyor. Sağlık çalışanları öfkeli, ölüyor, çırpınıyor. Üniversite öfkeli, gençler geleceğini, hukukçular adaleti, özgür basın gerçeği arıyor.

Toplumun her kesiminde yaralar kanarken Mahzuni’nin türküsü gerçek oluyor: 

“Yiğit muhtaç olmuş kuru soğana.” 

Dayanışma!

Cumhuriyet’in 4 Ocak günkü Tarihi Dayanışmaya Teşekkürler manşeti gözlerimi doldurdu. 

Eluard’ın Ozan ve Gölgesi’ndeki sözleri geldi aklıma (Türkçesi Özdemir İnce): 

“Beni coşturan bir sözcük var. Duyduğum zaman şiddetli bir titreme, büyük bir umut; en büyük umudu, insanları ezen yıkım ve ölüm güçlerini bozguna uğratan umudu iliklerime kadar hissettiğim bir sözcük: Dayanışma sözcüğü!”

Bugün köşemde bu dayanışma, bu gerçek var: 1960’lı yıllarda Akşam, Milliyet, 1970’lerde Yeni Ortam, Politika, Demokrat, günümüzde Sözcü, BirGün, Korkusuz gibi kardeşleri olan Cumhuriyet’in okurları... 

Cumhuriyet umuttur

Bir öyküsünde, banliyö treninde Cumhuriyet okuyan birini sıkıştırıp, bu gazete komünisttir, okuyanı cezalandırırız diyerek tehdit edenlerin bir sonraki durakta binen devrimci gençlerce trenden indirilmesini anlatan Murat Tuncel, elimizden geleni yaptık, yapacağız diyor. 

Erdal Atıcı bu dönemi dayanışmayla atlatacağız, Fazilet Sayılan Peker Cumhuriyet’imizin hep yanındayız diyor. Cumhuriyet umuttur diyor Gönül Ay. Ben Cumhuriyet’im diyor Recep Nas. 

Korkut Akın 1980’lerde Erzurum’da Cumhuriyet’i sekize katlayıp iç ceplerine koyduklarını, banker skandalında yargıcın nasıl güvendin sorusuna bir mağdurun Cumhuriyet’te ilanı çıktı, Cumhuriyet’e güvenirim dediğini aktarıyor. 

Adalet Temurturkan, “Bir ekmek bir Cumhuriyet”le büyüdük derken Cumhuriyet’i gururla, şişinerek alıp okuduğunu söylüyor Enver Aytekin. E-gazete aboneliğimi yeniledim diyor Cem Bayındır. Ülkü Alışık Çiftçi, Çiğli ADD kurucularından Süleyman Dinçer’e Cumhuriyet Hoca denildiğini söylerken Mustafa Naci Özer, her gün iki tane alıyorum diyor. 

Hatice Sönmez Kaya, dağarcığının varsıllaşmasına borçlu olduğu Cumhuriyet’in okuru ve CUMOK’lu olmaktan onur duyduğunu söylerken baba yadigârına 13 yaşından beri sahip çıktığını söylüyor Umut Özkan. 

Şerare Yağcıoğlu, ülkenin sevdalı sesiyiz derken sevginin, dostluğun ve barışın üzerine kurulmuştur bizim sevdamız diyor İzzet Ulusman. 

Derviş Keçeli noktayı koyuyor: 

Yazanlar, okuyanlar, yaşatanlar var olsun!