Doğanın korunması için Kaz Dağları’nda ve Tunceli Ovacık’ta konser veren Fazıl Say, Öznur Oğraş Çolak’la Cumhuriyet’teki söyleşisinde (27 Haziran), “Her zaman için ilham kaynağım müziğim ve hayatın akışı oldu” diyerek ülkemizin geleceğine dikkat çekti:

“Benim çok üzüldüğüm konu tabii büyük bir beyin göçü oluyor, Türkiye’den ve özellikle doktorlardan, büyük bir beyin göçü... Türkiye’nin çok aleyhine... Bizim bu zeki, yetenekli, çalışkan ve iyi eğitimli insanlara çok ihtiyacımızın olduğu bir dönemdeyiz.”

GİTMESİNLER

Kendisini ülkenin sahibi sayan birinin ülkenin geleceğini dokuyan ve dokuyacak olan kim varsa onu düşman bellemesi çok acı...

Düşmanlığından eğitimci, hukukçu, sanatçı, bilim insanı, gazeteci, çiftçi, sanayici, işçi, mühendis, mimar, öğrenci, herkes payını alıyor.

Canımıza can katanların aldığı pay ürkütücü: “Giderlerse gitsinler!”

Sağlık için olduğu kadar yaşamı özgürleştirme savaşımında da öncü olan hekimlerimiz gitmesin. Hastaneler hekimsiz, hemşiresiz kalmasın, insan sağlığı yazgıya, paraya terk edilmesin...

DOKTOR DEYİNCE...

27 Haziran günü kaybettiğimiz Prof. Dr. Özcan Köknel (1928), ardında ruh sağlığı, davranış bozuklukları ve gençlik konusunda onlarca kitap da bıraktı:

Kişilik, İnsanı Anlamak, Dolu Dolu Yaşamak, Korkular, Yaşlanmayan Yaşlılar, Kaygıdan Korkuya, Zorlanan İnsan, Depresyon, Akıl ile Düşünce Gücü, Duygusal Akıl, Şiddet Dili, Çatışan Değerlerimiz, Bireysel ve Toplumsal Şiddet, Ailede ve Toplumda Ruh Sağlığı, Bağımlılık...

28 Haziran günü kaybettiğimiz Cüneyt Arkın (1937) doktordu ve bu yıl anılarını Benim Kahramanım Türk Halkıdır (Kırmızı Kedi) yayımlamıştı.

‘BİR EFLATUN ÖLÜM’

Sivas’ta katledilen dostlarımın arasında olan devrimci şair Behçet Aysan (1949) da doktordu.

İlk şiir kitabı Karşı Gece’yi (1983), Sesler ve Küller, Eylül, Deniz Feneri, Şiirler izledi.

Anısına Edebiyatçılar Derneği Behçet Aysan Kitabı (1993)  yayımladı.

1995’ten başlayarak Türk Tabipleri Birliği tarafından adına şiir ödülü verilmeye başlandı.

Leke ve Şiir, Düello (Bütün şiirleri) kitapları yayımlandı.

Ezginin Günlüğü’nce bestelenen bir şiiri, kızı Eren Aysan’ın kitabına ad oldu: Bir Eflatun Ölüm (um:ag):

“kırgınım, saçılmış/ bir nar gibiyim/ sessiz akan bir ırmağım/ geceden/ git dersen giderim/ kal dersen kalırım/ git dersen kuşlar da dönmez, güz kuşları/ yanıma kiraz hevenkleri alırım/ ve seninle yaşadığım/ o iyi günleri,/ kötü günleri bırakırım./ aynı gökyüzü aynı keder/ değişen bir şey yok ki/ gidip/ yağmurlara durayım./ söylenmemiş sahipsiz bir şarkıyım/ belki/ sararmış/ eski resimlerde kalırım/ belki esmer bir çocuğun dilinde./ bütün derinlikler sığ/ sözcüklerin hepsi iğreti/ değişen bir şey yok hiç/ ölüm hariç./ aynı gökyüzü aynı keder.” 

SİVAS ACISI

“Ey yüreğimin onmaz acıları/ Ey beynimin dinmez sancıları/ Suç ne bende ne de sende/ Suç seni karanlıklara gömenlerde/ Ne de olsa yurttaşımsın/ Kapalı olsa da bütün vicdan kapıları yüzüne/ Bilmelisin bir yerin var canevimde” dizelerini de içeriyordu Aziz Nesin’in Sivas Acısı adlı kitabı...

Sivas katliamının nedeninin, Cumhuriyetin çağdaş değerlerinin yıkılması demek olduğunu, cinayeti gerçekleştirenlerin çapulcu sürüsü değil, aptallaştırılmış, cahil bırakılmış, mistikleştirilmiş, çağdışı bir düzenin kurulması doğrultusunda şartlandırılmış yığınlar olduğunu, amaçlarının aydınlık-karanlık kavgasında bir onur anıtı olan Cumhuriyetin yıkılması ve yerine karanlığın egemen olduğu, insanı kullaştıran bir düzenin kurulması olduğunu kavramak zorundayız.

Sivas’ı unutmamak, hesabını sormak insan hakkıdır.