Böyle maçların favorisi olmazdı. Ancak, gizli favorisi olurdu.
“O yenerse bu olacak, bu yenerse böyle olacak” diye yazmadım çünkü bu satırları okuduğunuzda zaten, olacak olan “olmuş” olacaktı.
İtalyanların dediği gibi ‘Quel che sarâ, sarâ..’
Saha avantajı olan Galatasaray’ın topa önde basıp, Beşiktaş’ı bunaltacağı böylece rakibini pas yapma olanağı tanımaması gerektiği iddia ediliyordu. Aslında ben de öyle umuyordum. Ama öyle olmadı. Belki de yapmaya çalıştılar.
Beşiktaş’ın en önemli zaafı Atınç’tı. Çünkü, son iki maçta da o kadar çok adam kaçırmıştı ki..
Spikerin “penaltı” diyerek ‘kalbinden geçen isteği’ bağırmasının nedeni de buydu. Atınç’ın hata yapmasını bekliyordu. “Hakem önce verdi, sonra vazgeçti” diyerek lafı çevirmesi de bilinçaltının fışkırmasıydı. Oysa hakem penaltı filan çalmamıştı. İkinci yarının başında Beşiktaş’ın golü geldi. Duran topu kullanan Talisca’nın baraja çarpan topu, kaleciyi konturda bıraktı. Bu Beşiktaş için şanslı bir andı!
Böyle maçların sonucunu çok ciddiye almamak gerekirdi. Sağlık açısından elbette..
‘Her şeyi çok ciddiye alıyordum, Sanki ölümsüzmüşüm gibi..’ diyordu ya Sartre, böyle bir söze herkesin kulak vermesi gerekirdi. Gerçekten de hayat devam edecekti..
Son 20 dakikaya girildiğinde Beşiktaş Talisca - Tolgay değişikliği, Galatasaray ise Sneijder’in yerine Eren Derdiyok’u sahaya sürdü. Dakikalar tükendikçe Galatasaray beraberlik golü için gelirken Beşiktaş ise garantiye oynadı. Kontratak çıkışlarını daha iyi yapabilseydi, farkı açabilirdi. Atınç’ın 82’de yaptığı büyük hata Beşiktaş’a pahalıya mal olabilirdi. Ayağının altından kaçırdığı topu, Podolski dışarı attı.
Galatasaray’ın son dakikalarda bilinçsiz atakları, Beşiktaş’ın ise sonucun üstüne yatmak için top çevirmesi vardı..
Bu sefer, yazının finalinde Azeri atasözü akıllara geliyordu.
Diyordu ki Azeriler, “Ümid belke sonrakı sehifededir, kitabı bağlama..”
Yani,
Ümit, belki sonraki sayfadadır, kitabı kapatma..
Neyse anam babam.. OC kaçar..
En Kalbi Muhabbetlerimle..
Ben CAN; Orhan Can