Ülkede ulusal devlete, Türkiye Cumhuriyeti’ne karşı, TC vatandaşlığını içselleştirememiş, İslami devlet özlemi duyan, Arabi yaşam tarzına öykünen bir kitlenin yanı sıra ikili oynayanlar, ulusal devleti, Türkiye Cumhuriyeti’ni benimsemiş görünüp, siyasal İslamı destekleyen, zaman zaman Cumhuriyeti zaman zaman karşıtlarını kollayan davrananlar gözlemleniyor. Cumhuriyet, ulusal devlet karşıtı olup karşıtlığını sözel ve davranış olarak gösterenleri, ikili oynayanlara kıyasla, dürüst nitelemek daha yerinde olur. Hiç olmazsa takiye yapmıyorlar, olduklarından farklı görüntü vermiyor, aldatmaya yönelmiyorlar. İkili oynama, ahlaki redaetin kanıtıdır.
Bu bağlamda günümüzden 2 bin 500 yıl önce yaşamış Romalı hukukçu, feylosof, hatip Marcus Tullius Cicero’dan alıntı aktaracağım.
“Bir millet kendi içinde aptal ve hatta muhteris alanlarla baş edebilir. Fakat içerisindeki satılmış ve hainlerle yaşayabilmesi imkânsızdır. Sınırları zorlayan düşman, silahlarını ve kaynaklarını açıkça taşıdıkları için daha az tehlikelidir. Hain hain gibi görünmez, kurbanları ile aynı aksanda konuşur, onların çehresine bürünür ve onların argümanlarını kullanarak milletin politik yapısına nüfuz eden, bütün kapılardan serbestçe geçer, sesi en üst düzey hükümet koridorlarında duyulur, milletin ruhunu çürütür, politik yapıya her türlü hastalığı bulaştırarak milletin gücünü elinden alır.”
Ülkemizde karşıtlık Milli Mücadele ile başlamıştır. Bir yanda halkın kendi varlığını koruması, herhangi bir devletin egemenliğini kabul etmeyerek ulusun bağımsızlığını sağlama amaçlı Kuvayı Milliye oluşurken, öte yanda emperyal güç destekli, istismar ağırlıklı, Milli Mücadele’yi engellemeye yönelik iç isyanlar, Sivas Kongresi ardından başlamış, bağımsızlık savaşı boyunca Ankara Hükümeti’nin uğraşı alanı olmuştur.
Savaş bittikten sonra Cumhuriyet karşıtları, Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası altında kümelenmişlerdir. Mustafa Kemal Paşa, Terakkiperver Fırkası’nın propagandasını şöyle özetler:
“Biz halifeliğin yeniden kurulmasını isteriz. Yeni yasalar istemeyiz. Bize eski yasalar yeter. Medreseler, tekkeler, bilgisiz softalar, şeyhler, müritler, biz sizi koruyacağız, bizimle birlik olunuz. Mustafa Kemal’in partisi halifeliği kaldırdı. Müslümanlığı zedeliyor; sizi gâvur yapacak, size şapka giydirecek!
Cumhuriyet, ulusal devlet, laiklik karşıtları, dinsel düşünce ve inançlara saygılı olma, motto belgisiyle kamuya yaklaşmış, iktisat alanında liberalizmi, özel sektörcülüğü savunmuşlardır. “Batılılaşma, tarihimizi, uygarlığımızı, kültürümüzü yitirip halifeliği yıkmak, din işlerine karışmayan hükümet kurmak Müslümanlığı tehlikeye atar” başlıca iddiaları olmuştur.
Terakkiperver Fırkası sonrası kurulan sağcı partilerin programları, propagandaları, tanıtımları da aynı yönde olmuştur. 1950 sonrası sağcı hükümetleri destekleyen belki de iktidara getiren bu akım, destekleri karşılığı iç ve dış çevrelerden destekler, ödünler alarak güçlenmiş, AKP ile de tek başına iktidar olma aşamasına gelmiştir.
1980 sonrası gelişmeleri kavramak için ABD’nin Büyük Ortadoğu Projesi (BOP), Genişletilmiş Ortadoğu Projesi’ni (GOP) dikkate almak gerekir. Proje ile bu bölge için siyasal ve ekonomik model belirlenmiş, en uygun ülke olarak da Türkiye seçilmiş, ekonomik model 24 Ocak Kararları ile T. Özal, siyasal model ılımlı İslamda K. Evren eliyle uygulamaya konulmuştur. Ilımlı İslam modelini benimsetmek için de Türk-İslam sentezi sloganı geliştirilmiştir. MHP’nin işlevi, modelde yer almıştır.
Bazı siyasiler kişisel çıkarlarını ikili oynamada görmekle, bazı siyasal partiler de strateji olarak uygulamaktadırlar. Bu çerçevede çelişkileri, söylem-eylem tutarsızlığını, zaman ve mekâna göre farklı davranışları yadırgamamak gerekir. Tutarsızlık-çark ikili oyunun doğal davranışlarıdır.
Ülkenin ikili oynayanlara karşı düzgün, özverili Mustafa Kemal Paşa tanımı ile “şayanı itimat zevata” gereksinimi vardır. İkili oynayanlar karşıtlardan daha tehlikelidir.
