Başbakan’ın asıl konusu Suriye ile ilişkiler olan, Arapçası ve İngilizcesi çok sayıda yabancı TV’den de yayımlanan grup konuşması, ülke siyasetinin getirildiği yeri ve bu yerin niteliklerini tüm yönleriyle sergiliyor.

Başbakan’ın on yıla yaklaşan iktidarı boyunca yaptığı konuşmaların uzak ara en önemlisi olduğu anlaşılan bu konuşma, TBMM Genel Kurulu’nda değil; AKP grup toplantı salonunda yapılıyor. Böylelikle TBMM bütünlüğü hiçe sayılıyor.

Başbakan, üyelerinin tamamına yakınını bizzat ya da kendi saptadıklarının saptadığı AKP grubunu TBMM yerine koymuş oluyor; hangi aritmetikte varsa, kendi 326’sını 549’a eşitliyor! Aritmetik bir tarafa, yapılanın niteliksel önemi görülmüyor; konuşmanın yapıldığı salonun kürsüsünün üstünde “Egemenlik Kayıtsız Şartsız Milletindir” yazmıyor!

İşin ilginci, AKP’li olmayan 223 milletvekili, bunların sekizi tutuklu, ancak geriye kalan 215’i; bunların Meclis grupları ve yöneticileri bu durumu olağan karşılayacak kadar duyarsız kalıyor; bu olmaz diyemiyor; açıkça kınama gereği bile duymuyor. Ne zaman ve nerede yapılacağı günler öncesinden bilinen Başbakan’ın bu davranışı, yalnızca kimi yazar ve TV yorumcusu tarafından kısaca eleştirildi; o kadar!

***

Bu örnekte de görüldüğü gibi, siyasetin yöntemi çok köklü bir değişim geçiriyor.

Ülke siyasetinin ana ekseni, giderek ve hızla artan bir ölçüde AKP ile cemaat ikilisinin karşılıklı ilişkileri düzlemine yerleşiyor.

Aylardır, AKP ile cemaat arasında olup bitenler üzerine kamuoyu oluşturan çevrelerce yapılan açıklamalar, yorumlar ve yazılar birbirini izliyor. Ancak, yine de ilişkiler açıklık kazanmıyor.

Ancak burada ülke siyasetinin içine sürüklenmekte olduğu bir büyük tuzak ya da kapan var.

AKP-cemaat ilişkileri öne sürüldüğü gibi bu noktaya gelmişse, AKP kendi içinde, hem iktidar hem de muhalefet görevi görüyor. Bu iç içe geçmişlik, siyaseti bir başka ve farklı nitelikteki düzleme götürüyor.

İktidar gücünün, yasama ve yürütme işlevleri Başbakan’ın elinde, ikili arasındaki uyuşmazlık, yalnızca yargıda mı sorusu akla gelebilir. Ancak iktidar gücünün alt uygulama alanları polisten eğitime, sağlıktan dışişlerine uzanan merkezi ve ek olarak yerel yönetim birimleri var. AKP-cemaat arasında var olduğu öne sürülen ilişkiler buralarda nasıl?

Bu, belli değil! AKP ile cemaatin hangisinin nerede iktidar, nerede muhalefet olduğu; ikilinin nerede sarmaş dolaş, nerede de, eğer öyleyse, boğaz boğaza oldukları kamuoyunca bilinmiyor.

Tuzak da burada başlıyor; olanlardan kimin sorumlu olduğu açıklık kazanmıyor; yapılanlar kamuoyunca olumlu karşılanıyorsa bunun getirisi AKP’nin alacağı hanesine yazılıyor; böylelikle AKP’nin masum ya da kendi sözcükleriyle günahsız görünmesinin temelleri atılıyor.

AKP dışındaki partiler, bu sürece parmak basmıyor; AKP-cemaat ilişkilerinin açıklık kazanmasını sağlamaya ve kamuoyunda, yaşanan olumsuzlukların tek sorumlusunun AKP olduğu vurgusunu yapmaya çalışmıyor.

Sonuçta, halkın gözünde doğal olarak siyaset bütünüyle küçülürken Başbakan’ın balonu büyüyor!

***

Burada son günlerde yaşanan önemli bir örnek yeterli olacaktır.

Türkiye’nin, 220 bin dolayında üyesiyle her on memurdan en az birinin üye olduğu ve üyelerinin yarısından fazlası eğitim emekçilerinden oluşan KESK-Kamu Emekçileri Sendikaları Konfederasyonu, ağır bir darbe alıyor; başkanıyla birlikte 58 yöneticisi gözaltına alınıyor. KESK, son dönemde AKP hükümetinin eğitim politikasını en ağır biçimde eleştiren; hükümetin memurlara verdiği maaş artışını yetersiz bulan ve bunlara var gücüyle karşı çıkan tutumuyla biliniyor.

AKP’ye karşı çıkmaya cesaret gösteren gerçekten çok az sayıdaki toplumsal yapılardan biri olan koca konfederasyon; tıpkı AKP’yi eleştiren çoğu kişi gibi, uygun deyimle kim vurduya gidiyor; ancak bu önemli olay siyasetin gündemine bile giremiyor!

Yöntem esasın anasıdır. Siyaset, içine sürüklendiği yanlış yöntemle yanlış doğumlara hamiledir. Sanırım asıl kürtajı burada, AKP-cemaat ilişkilerinde yapmak ve siyaseti kendi alanına yerleştirmek gerekiyor!