Sonunda bu hale getirdiler!

Yazan, çizen, düşünen, okuyan, araştıran, sorgulayan, tartışan, herkes bugünden yarına “terörist” ilan edilebilir. Hele hele siyaseten söyleyecek sözü olan; hükümetin uygulamalarını eleştiren, başbakanın sözlerine itiraz eden herkes, ama herkes anında “terörist” yapılabilir.

Polis evinizi didik didik edebilir, en özel alanlarınızı inceleyebilir, hele kitaplarınızı notlar alarak okuyorsanız tümüne belge diye el koyabilir. Bunlardan kendince varsayımlar üretebilir, o varsayımları belge ve delil olarak “servis” edebilir…

İnsanları tehdit ederek, “Ya taraf olursun ya bitaraf”, “Ya bendensin ya düşmandan” söylemleriyle, vergi borçlarıyla vb. korkutma dönemi artık bitti. Şimdi hepiniz ya kul olursunuz ya da sizi yok ederim dönemi. Eh bunun da karşılığında “sıra bana ne zaman gelecek” endişesinin yerini haliyle, “Hepimiz teröristiz” söylemi alırsa, hiç şaşmamak gerek.

Son zamanlarda kimi basında AKP ve Başbakan’a övgüler yarışının artması biraz da bu korkudan… Baksanıza “Yetmez ama evet”çiler bile Büşra Ersanlı ve Ragıp Zarakolu’nun tutuklanması üzerine “Ama yoo, bu kadarı da olmaz yani” demeye başladılar…

Bu kadarı değil de ne kadarı olurdu, diye sorarlar adama! Diyarbakır’da gazetecilerin tutuklanması kadar mı?

Balbay’ın 975 gün tutuklu kalması kadar mı?

Deniz Feneri sanıklarının salıverilmeleri kadar mı?

Bin yılın insan hakları savunucu, bin yıldır mazlumun yanında yer alan, hukuk dünyamızın en değerli insanı Avukat Turgut Kazan, savcıyı eleştirdiği için “üç yıl hapis ve meslekten men” isteğiyle yargıç karşısına çıkarılana kadar mı?

***

Ragıp Zarakolu’yu 40 yıldır, Büşra Ersanlı’yı neredeyse bebekliğinden beri tanıyorum. (Bakmayın profesör olduğuna, o benim için hep Sırma’nın küçük kardeşi…) İkisinin de yazdıkları, yayınladıkları kitaplardan yıllar boyu yararlandım.

29 Ekim’de “şüpheli” olarak gözaltına alındılar. “KCK’ye yönelik operasyon” dendi. Polisteki sorgularının ardından, pazartesi günü diğer gözaltına alınanlarla Beşiktaş’taki adliyeye getirildiler.

Adliyenin önünü görseniz, inanamazsınız. Sıra sıra polis çemberleri, (O en kocaman kaskları olanlardan) sonra cipler, panzerler… Sanki savaş alanı. Zaten ana yapıya avukat ve gazeteci dışında kimse yanaşamıyor. Demir parmaklıkları geçemeyen çoğu kadınlardan oluşan kapıda birikmiş 100 kadar destekçi için mi bu önlem?..

Avukatlar aracılığıyla içerden haber alıyoruz.

Düşünün, neyle suçlandıklarını, henüz ne kendileri ne de avukatları biliyor. Ama maşallah “şüpheli” ilanından itibaren kimi gazeteler manşetten başlatıp sayfa sayfa “suçlarını” yazıyor. Yuh be!

İçerden haber: Ragıp’a soruluyor; evinde “Arap Milliyetçiliği” ya da “Ermeni Sorunu” kitapları neden var? Oha! Adam yayıncı! Büşra’ya soruluyor, ders verirken “Neden Türk vatandaşı değil de Türkiye vatandaşı dedin?” Çüş yani!

Soğuktan titresek de orada bekleşiyoruz: Büşra ve Ragıp, o gün serbest bırakılabilir ya da bırakılmazlar… Şunu düşünmeden edemiyorum: İki şık da korkunç! Neden mi? Çünkü ben o ikisini tanıyorum ve terörist olmadıklarını biliyorum. Ama ya tanımadıklarım? Belki bir başkasını da siz, siz, siz, biliyorsunuz… Topluma mal olmuş iki isim için müthiş bir tepki ve dayanışma var. Ama ya ötekiler?.. Tanınmayanlar?.. Sırf muhalif oldukları için terörist ilan edilenler?

20 saati aşkın sorgulamadan sonra tutuklandılar.

***

Annemin ödü kopardı başıma bir “iş” gelecek diye! 1970’lerde, 1980’de… Annem, benim canım arkadaşım, bugün artık korkmuyor çünkü hayatta değil… Önceki gün oğullarım, “Anne sen n’olur sadece sanat yaz, mahkemelere falan gitme” dediklerinde, bende bir ağlama, bir ağlama…

Türkiye’deki tek istikrar bu galiba: Gözdağı vermek uğruna baskı ve zulüm…