İzmir, Karaburun’da “Ütopyalar Toplantısı”. Dile kolay 21’incisi gerçekleştirildi. Önce Can Yücel’in Datçası’nda, sonra değişik yerlerde ama yıllardır Karaburun’a yerleşmiş bir toplantı bu.
Daha güzel bir Türkiye, daha güzel bir dünya umuduyla yola çıkılmış. Geçen yıl yitirdiğimiz Yusuf Savaş Emek ve yol arkadaşları kurmuş. Halen Dağarcık Dergisi Genel Yayın Müdürü Enis Musluoğlu ve eşi Aylin’in önderliğinde ve dergi yazarlarının el vermesiyle, her yıl farklı bir tema çerçevesinde yürüyor. Çok başarılı, müdavimi ve tiryakisi çok…

İnsanca yaşamak
Bu yılın teması “İnsanca Yaşam” diye belirlenmişti. 4 günlük toplantı geniş içeriğe sahipti. Hem ayakları yere basan, hem düş gücünü kanatlandıran konular... Profesörler, yazarlar, sanatçılar, çobanlar ve muhtarları bir araya getiren tartışmalar... Açılışta Kamil Masaracı’nın karikatür sergisi... Hale Dere, Tarık Gök, Cengiz Tümer fotoğraf sergileri...
Çimenlerden denize uzanan Ergin Pansiyon’un muhteşem çardağının altında Karaburun’da “Tarım ve Hayvancılık”, “Ekoloji”, “Gezi’den Günümüze”, gazetemiz İzmir Temsilcisi Serdar Kızık’ın da katıldığı “Seçim Sonrası Türkiye” gibi konular... Aynı zamanda yöresel yemekleri öğrenmek, kaybolan lezzetlerin izini sürmek, seramik atölye çalışmalarına katılma fırsatı da vardı.
“İnsanca Yaşamın Önünde Engeller” konusunda, Prof. Renan Pekünlü (dünya kapatırken bizde nükleer enerji santrallarının açılması), Yaşar Aksoy (ülkesini sevmeyen “aydınlar”), Mümtaz İdil ve ben düşüncelerimizi paylaştık.
“Seçimlerden bir ay sonra hâlâ milletin iradesine direnen politikacılar insanca yaşamamıza en büyük engeldir” deyip kesebilirdim. Ama yapmadım. Onun yerine yaptığımız seçimlerden söz ettim.

Şeyh Bedrettin topraklarında
Burası, Şeyh Bedrettin ve müritlerinin, Börklüce Mustafa’nın denize uzayan sınırsız ve duvarsız kardeş sofraları kurdukları Karaburun... Burada olup onları ve Nâzım Hikmet’in muhteşem dizelerini anmamak hiç olası mı!
“Sıcaktı, sıcak. / Sapı kanlı, demiri kör bir bıçaktı / sıcak. (...) Orda en yumuşak, en sert / en tutumlu, en cömert, / en seven, / en büyük, en güzel kadın; / TOPRAK nerdeyse doğuracak doğuracaktı.”
Anımsayın: Bundan 600 yıl önce Bedrettin yiğitleri (Aydın’ın Türk köylüleri, Sakızlı Rum gemiciler, Yahudi esnafları, on bin yoldaşı Börklüce Mustafa’nın ) “Hep bir ağızdan türkü söyleyip / hep beraber sulardan çekmek ağı, / demiri oya gibi işleyip hep beraber, hep beraber sürebilmek toprağı, / ballı incirleri hep beraber yiyebilmek, / yârin yanağından gayri her şeyde, her yerde hep beraber diyebilmek için”, Şehzade Murad’a karşı verdikleri savaşta yıkılıp yok edilmişlerdi.
Bugün de Karaburun’da sessiz bir savaş sürüyor. Aşırı yapılanmaya karşı... Hükümetin tarım politikalarına karşı ve rüzgâr enerji santrallarının (RES) başıboşluğuna, hükümet yandaşlarına gözü kapalı teslim edilmesine karşı...
Bir zamanlar bağlarıyla ünlü Karaburun bu özelliğini çoktan yitirdiyse de hâlâ zeytinde hurma, çiçekte nergis, sebzede enginarın “Ana vatanı”.. Hâlâ sayısız şifalı ota evsahipliği yapıyor: Sütleğen, yarpız, gelincik otu, kantaron otu, kapari, kekik, kenger, sığırotu, adasoğanı, adaçayı...
RES’ler yapılmasın diyen yok, yeter ki denetimli yapılsın, insanca yapılsın diyor Karaburunlular!