Beşiktaş kalesine zor ve
seyrek gelen K.Karabükspor
önünde kendini aşamayan bir
oyunla beklenenden uzaktı.
Hipnoz olmuşçasına pas sayısı
çok ama temposuz, yavaş
ataklarla sprint yapmayan
ve agresif bir görüntü içinde
bulunmayan Siyah - Beyazlı
futbolcular sanki güven bunalımı
yaşadı. Buna rağmen birkaç net
gol pozisyonu ve oyunda etkin
ataklar yakaladılar. Ne var ki
Almeida yine gol kaçırma ustası
ve buna özenen Oğuzhan
oyunu ve skoru etkiledi.
R.Tayyip Erdoğan Stadı’nda
da bir avuç genç kadın ve
çocukların coşkulu haykırış
ve çığlıkları beklenen gol
gelmeyince mutluluğa
dönüşmedi. Oyunu yönlendiren
Fernandes, sağ bek başlayıp 2.
yarı orta alana geçen Atiba’nın
gayreti, Sivok ve Tolga’nın
güven veren kaliteleri yine de
gole yetmedi. İkinci yarı başında
Veli - Serdar değişikliği de
oyuna hız getirmedi.
Özetlersek; Beşiktaş ‘al
gülüm ver gülüm’ paslarıyla
90 dakikayı eritti. Asıl
şaşırdığımız Motta’nın ortası
Almeida; Olcay’ın pası ise
Oğuzhan tarafından nasıl olur
da gole dönüşemez!,, Orta
kalabalığıyla Beşiktaş’a set
oluşturan K.Karabükspor,
Lualua’nın çıkışlarıyla atak
yapmak istedi. Son 25 dakikada
Eneramo’nun oyuna girmesi
bir umuttu. Ancak Kara Kartal
son haftalardaki görüntülerini
sürdürmeye devam etti. Ucuz
giden puanların arkasından bu
oyun ve sonuç hiç iyi olmadı.
Futbolcular 90 dakika sonunda
düşünsün, ‘biz kazanmak için
ne yaptık?’ diye... Ne kadar
şut attılar, gol paslarının sayısı
hatırlanacak kadar azdı.
K.Karabükspor’un son
dakikalarda kaçırdığı gol
pozisyonunu da dikkate alırsak
Siyah - Beyazlılar için ‘eriyen
umutlar’ diyebiliriz.
DİRENİŞE DEVAM
34. dakikada kadın ve
çocuk taraftarlar Taksim
Gezi Parkı direnişine destek
verdi. Siyah - Beyazlı
taraftarlar uzun süre “Her
yer Taksim, her yer direniş”
diye tempo tuttu.